Επέτειος σήμερα του μεγάλου σεισμού που έπληξε τη Σαντορίνη στις 9 Ιουλίου 1956 και σκόρπισε το θάνατο και την καταστροφή σε ολόκληρο το νησί.
Ο καθηγητής σεισμολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης κ. Κώστας Παπαζάχος απαντώντας σε σχετική ερώτηση μας, πέρυσι τέτοιες μέρες, μας είχε δηλώσει τα εξής:
“Ο σεισμός της 9ης Ιουλίου 1956 (μέγεθος 7.5), που έλαβε χώρα στο ρήγμα της θαλάσσιας λεκάνης της νότιας Αμοργού, ήταν ο μεγαλύτερος σεισμός του 20ου αιώνα σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τα Ουράλια έως το Γιβραλτάρ και από τη Μάλτα έως τη Λαπωνία. Το έργο του κύριου σεισμού ολοκλήρωσε ο καταστρεπτικός μετασεισμός (μέγεθος 6.9) που ακολούθησε 12 λεπτά αργότερα.
Οι δύο σεισμοί όχι μόνο σκότωσαν 53 άτομα και τραυμάτισαν περισσότερα από 100, αλλά δημιούργησαν ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια κύματα βαρύτητας (tsunami) στο Αιγαίο, το ύψος του οποίου το ύψος έφθασε τα 25m στη νοτιοανατολική ακτή της Αμοργού τα 20m στη βορειοδυτική ακτή της Αστυπάλαιας και τα 10m στη Φολέγανδρο.
Στη Σαντορίνη οι σημαντικότερες βλάβες παρατηρήθηκαν σε οικισμούς της καλδέρας (Οία, Φηρά, Ημεροβίγλι, κλπ.) και μικρότερες σε άλλους οικισμούς όπως στο Μεγαλοχώρι, τον Πύργο, την Επισκοπή Γωνιάς, κλπ.
Ο σεισμός αυτός αποτελεί την κορυφαία σεισμική δόνηση μίας από τις χειρότερες (από πλευράς σεισμότητας) πενταετίες του Ελληνικού χώρου (1953-1957), όπου είχαμε τη γένεση σειράς καταστρεπτικών σεισμών με μέγεθος συχνά πάνω από 7.0 (1953 – Μ=7.2 στην Κεφαλονιά, 1974 – Μ=7.0 στις Σοφάδες, 1956 – Μ=7.5 στην Αμοργό, 1957 – Μ=6.8 στο Βελεστίνο, 1957 – Μ=7.2 στη Ρόδο)”
[adrotate banner=”24″]
