Το Κέντρο Φωτογραφίας Καστελάνα, στο Καστέλι του Πύργου Σαντορίνης, συμμετέχοντας στις παράλληλες δράσεις του Δήμου Θήρας για τα Ηφαίστεια 2024, παρουσιάζει δύο εκθέσεις φωτογραφίας εμπνευσμένες από ηφαίστεια, αυτές της Ζωής Χατζηγιαννάκη (The Day the Earth Caught Data) που ολοκληρώνεται στις 22/9 και της Liz Nicol (In the View) που θα διαρκέσει από 23/9 έως 5/10/2024.
Στο πλαίσιο αυτό και με τη συνεργασία της Βρετανίδας φωτογράφου Liz Nicol, το Καστελάνα διοργανώνει, την Παρασκευή 20/9 και το Σάββατο 21/9 εργαστήρι φωτογραφίας με θέμα την τέχνη και τεχνική της κυανοτυπίας.
Το εργαστήριο που έχει τίτλο “Είμαστε Ηφαίστεια (We are Volcanoes)” προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στους συμμετέχοντες να εξερευνήσουν τη σχέση τους με τον τόπο, μέσα από τη διαδικασία και τον πειραματισμό. Ο στόχος του εργαστηρίου είναι διπλός, αφενός να εισάγει τους συμμετέχοντες στην προετοιμασία και τη δημιουργία κυανοτυπιών, με βάση την πολυετή εμπειρία της Liz Nicol και αφετέρου να προωθήσει την ανάπτυξη ιδεών με σεβασμό στο περιβάλλον, βοηθώντας τους συμμετέχοντες να ανακαλύψουν τη δική τους δημιουργική φωνή.
Η ιστορία της κυανοτυπίας χρονολογείται από το 1842, όταν ο Άγγλος επιστήμονας, αστρονόμος και βοτανολόγος Sir John Herschel (1792-1871) ανακάλυψε τη μέθοδο. Το όνομα “κυανοτυπία” προέρχεται από την ελληνική λέξη “κυανός”, που σημαίνει “σκοτεινή μπλε εντύπωση”. Λίγο αργότερα, η φίλη του και βοτανολόγος Anna Atkins (1799-1871) εφάρμοσε τη διαδικασία για να καταγράψει φύκια, φτέρες και άλλα είδη φυτών, εισάγοντας μια νέα μέθοδο τεκμηρίωσης της φύσης.
Στο βιβλίο της με τίτλο “Sun Gardens – Victorian Photograms”, η Atkins περιγράφει τη διαδικασία της κυανοτυπίας ως εξής: “Η κυανοτυπία είναι μια απλή και κομψή διαδικασία που περιλαμβάνει δύο χημικές ενώσεις: κιτρικό άλας σιδήρου αμμωνίου και φερρι-κυανιούχο κάλιο. Το χαρτί στεγνώνεται στο σκοτάδι και είναι έτοιμο να τοποθετηθεί κάτω από ένα αρνητικό ή ένα επίπεδο αντικείμενο, και να εκτεθεί στον ήλιο. Η μόνη άλλη απαραίτητη χημική ένωση είναι το νερό, που με το ξέπλυμα αναδεικνύει το βαθύ μπλε χρώμα και καθιστά την εκτύπωση μόνιμη.”
Η συμμετοχή στο εργαστήριο είναι δωρεάν αλλά απαιτείται παρακολούθηση και τις δύο ημέρες. Οι θέσεις είναι περιορισμένες και είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο info@kastelana.com
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Παρασκευή 20/9 | 18:30-21:00
– Εισαγωγή στη διαδικασία
– Ανάλυση μεθοδολογίας
– Ατομική επιλογή θέματος και σχεδιασμός
– Επίστρωση χαρτιού με φωτοευαίσθητο υλικό (χαρτί και χημικά παρέχονται)
Σάββατο 21/9 | 10:00-19:00
– Ολοκλήρωση προετοιμασίας χαρτιού
– Ομαδική επίσκεψη σε υπαίθριο χώρο για τη δημιουργία κυανοτυπιών
– Παρουσίαση των έργων στο Φωτογραφικό Κέντρο Καστελάνα
– Ανταλλαγή απόψεων και συμπεράσματα για τη διαδικασία
Η Liz Nicol στο τέλος του ενημερωτικού κειμένου της για το εργαστήριο παραθέτει τα παρακάτω δύο αποσπάσματα από το βιβλίο A Field Guide to Getting Lost (2006) της Rebecca Solnit, επισημαίνοντας ότι μοιάζουν πολύ επίκαιρα για τα χρώματα της Σαντορίνης.
“Ο κόσμος είναι μπλε στις άκρες του και στα βάθη του. Αυτό το μπλε είναι το φως που χάθηκε. Το φως στο μπλε άκρο του φάσματος δεν ταξιδεύει όλη την απόσταση από τον ήλιο ως εμάς. Διασκορπίζεται ανάμεσα στα μόρια του αέρα, διασκορπίζεται στο νερό. Το νερό είναι άχρωμο, τα ρηχά νερά φαίνονται στο χρώμα του εδάφους από κάτω, αλλά τα βαθιά νερά είναι γεμάτα διάσπαρτο φως· όσο πιο καθαρό το νερό, τόσο πιο βαθύ το μπλε. Ο ουρανός είναι μπλε για τον ίδιο λόγο, αλλά το μπλε στον ορίζοντα, το μπλε της γης που φαίνεται να διαλύεται στον ουρανό, είναι ένα βαθύτερο, πιο ονειρικό, μελαγχολικό μπλε, το μπλε στις πιο μακρινές αποστάσεις, εκεί όπου βλέπεις για μίλια, το μπλε της απόστασης…
Για πολλά χρόνια με συγκινούσε το μπλε στην άκρη αυτού που μπορεί να φανεί, το χρώμα των οριζόντων, των απομακρυσμένων οροσειρών, οτιδήποτε μακρινού. Το χρώμα αυτής της απόστασης είναι το χρώμα του συναισθήματος, το χρώμα της μοναξιάς και της επιθυμίας, το χρώμα του ‘εκεί’ όπως φαίνεται από το ‘εδώ’, το χρώμα του ‘όπου δεν είσαι’…”
