Η κα Σταυρούλα Κουράκου – Δραγώνα θα παρευρεθεί και θα είναι το Τιμώμενο Πρόσωπο στο Διεθνές Συμπόσιο “ΑΜΠΕΛΟΣ 2013: Οι εξελίξεις στον αμπελοοινικό τομέα” που θα πραγματοποιηθεί στη Σαντορίνη 30-31 Μαΐου 2013, στο πλαίσιο της σειράς των αγροτικών συνεδρίων που διοργανώνονται από το 2002 στο νησί.
Η Διεθνής Επιστημονική Επιτροπή Προγράμματος και οι διοργανωτές του ΑΜΠΕΛΟΣ 2013 επιθυμούν με την ενέργεια αυτή να αποδώσουν έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον άνθρωπο που χαρτογράφησε τον Ελληνικό Αμπελώνα και που υπερασπίσθηκε και κατοχύρωσε 27 Ελληνικές ονομασίες προελεύσεως με νεότερη αυτή του Vinsanto. Τον άνθρωπο που οραματίστηκε και αγωνίσθηκε αποτελεσματικά για ένα καλύτερο μέλλον για την αμπελουργική οικονομία του τόπου μας, τον κλάδο και τους ανθρώπους του.
Η τιμητική εκδήλωση για την κα Κουράκου θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 30 Μαΐου, στο Συνεδριακό Κέντρο Πέτρος Μ. Νομικός, στις 19.00 (προσέλευση 18.30) και θα είναι ανοικτή στο κοινό.
Βιογραφικό Σημείωμα
Η Σταυρούλα Κουράκου-Δραγώνα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Διδάκτορας της χημικής επιστήμης, με σπουδές οινολογίας στη Γαλλία, διηύθυνε επί εικοσαετία (1964-1984) το Ινστιτούτο Οίνου, ίδρυμα τεχνολογικής έρευνας του τότε Υπουργείου Γεωργίας.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, καθώς και στον O.I.V., διεθνή διακυβερνητικό Οργανισμό Αμπέλου και Οίνου με 45 κράτη μέλη και έδρα το Παρίσι, από το 1960 μέχρι το 1979, οπότε εκλέχτηκε ομόφωνα πρόεδρός του. Έχει επισκεφθεί με αποστολή όλες σχεδόν τις αμπελουργικές χώρες του κόσμου, αποκομίζοντας εμπειρίες και προσφέροντας υπηρεσίες στη διεθνή κοινότητα, για τις οποίες παρασημοφορήθηκε από τη Γαλλία και την Ισπανία.
Μέλος πολλών διεθνών επιστημονικών εταιρειών, αντεπιστέλλον μέλος της Γεωργικής Ακαδημίας της Γαλλίας, μέλος της Ιταλικής Ακαδημίας Αμπέλου και Οίνου, χρημάτισε επανειλημμένα πρόεδρος Επιτροπών της Ε.Ο.Κ. σε θέματα αμπελοοινικής νομοθεσίας και αλκοολούχων ποτών. Ως πρόεδρος της ad hoc Επιτροπής του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας, εισηγήθηκε και επέτυχε την ψήφιση του κανονισμού (ΕΟΚ) για τα αλκοολούχα ποτά, στο πλαίσιο του οποίου κατοχυρώθηκε η αναγνώριση και προστασία της επωνυμίας “ούζο” ως αποκλειστικά ελληνικής.
Ως προϊσταμένη του Ινστιτούτου Οίνου εισηγήθηκε το 1964 τη νομοθετική καθιέρωση και προστασία οίνων ελληνικών περιοχών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την κατηγορία των οίνων με γεωγραφική επωνυμία καταγωγής: των οίνων «Ονομασίας Προέλευσης». Έτσι άρχισε ένα ερευνητικό πρόγραμμα που κάλυψε όλη την Ελλάδα, με συνέπεια να αναδειχθούν ξεχασμένες γηγενείς ποικιλίες αμπέλου και να επεκταθεί η αμπελοκαλλιέργεια σε περιοχές που φημίζονταν για την ποιότητα των κρασιών τους ήδη από παλαιότερους αιώνες, είχαν όμως εγκαταλειφθεί είτε λόγω των ιστορικών περιπετειών της χώρας είτε λόγω της καταστροφής των αμπελώνων από τη φυλλοξήρα.
Τη δεκαετία του 1970, με δική της εισήγηση, αναγνωρίστηκαν νομοθετικά οι πρώτες γεωγραφικές επωνυμίες καταγωγής και έκαναν την εμφάνισή τους στην αγορά οι πρώτοι ελληνικοί οίνοι “Ονομασίας Προελεύσεως”, τους οποίους υποστήριξε, και εξακολουθεί να υποστηρίζει, με πολλές δημοσιεύσεις στον ελληνικό και ξένο Τύπο, με ανακοινώσεις σε Συνέδρια και διεθνή fora, αλλά και με αυτοτελείς εκδόσεις.
Υπήρξε ένας οραματιστής δημόσιος υπάλληλος, τεχνοκράτης, που είχε τη δύναμη να κάνει το όραμα πράξη.
Σημαντική είναι η εργογραφία της και σε αρχαιογνωστικής φύσεως θέματα, δεδομένου ότι έχει μελετήσει την αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία και έχει δημοσιεύσει σειρά εργασιών σχετικά με την Άμπελο και τον Οίνο στον Ελληνικό αρχαίο κόσμο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[adrotate banner=”24″]
