Το λιτό οργανικό κέλυφος του Εργοστασίου Τεχνών Σαντορίνης, καθώς εξακολουθεί να συγκρατεί τις μνήμες, να αποπνέει τις εικόνες και τις οσμές και να διασώζει τα ίχνη του μόχθου και της χαράς εκείνων που το κατοίκησαν κρατώντας ζωντανή την οικονομία αλλά και τον κοινωνικό ιστό του νησιού για πολλές δεκαετίες, υπαγόρευσε με τρόπο συνοπτικό τον τίτλο και το περιεχόμενο της πρώτης εικαστικής έκθεσης στον κεντρικό χώρο λειτουργίας του.
Τα φιλοξενούμενα έργα των εννέα σημαντικών συμμετεχόντων εικαστικών, αναφέρονται κυριολεκτικά και μεταφορικά στα πρωτογενή συστατικά του τόπου, στο κυρίαρχο λευκό και το γκρίζο, αλλά και το λιγοστό κόκκινο της τομάτας. Άλλοτε λειτουργώντας στον χώρο καταλυτικά μέσω της μνημειακής τους διάστασης και άλλοτε εγκαθιστάμενα σε αυτόν με τη μορφή μικρού τάματος ή σημείωσης. Άλλοτε αφουγκραζόμενα τους γειτονικούς παφλασμούς του νερού και άλλοτε μετουσιώνοντας σε μορφή και φόρμα το καθηλωτικό περιβάλλον τοπίο από λευκό, φαιό και ένσαρκη φωτεινή διαφάνεια.