Χρονογράφημα της Μαρίας Μαυρικάκη*
Ακριβό μου τηλέφωνο, δεν χορταίνω να σου περιγράφω τον απόλυτο έρωτά μου. Τι θα ήμουν χωρίς εσένα, ευλογημένη συσκευή; Με συνδέεις με τον κόσμο, με ενημερώνεις για τα πάντα, μου κάνεις τη ζωή ευκολότερη. Δεν έχω πλέον ανάγκη για επιδείξεις με την μοτοσυκλέτα ή το αμάξι, τώρα εσύ είσαι η προέκτασή μου, εσύ το αποδεικτικό και το είναι μου. Με τετραπύρηνο επεξεργαστή και υπερυψηλή ευκρίνεια μπορείς πλέον να κρυπτογραφείς κλήσεις, μηνύματα και επαφές, πολύτιμο κατασκεύασμα.
Το πρωί, μόλις ανοίξω τα μάτια μου και σε αντικρύσω έχω κάθε λόγο να πάρω μπρος. Αν σε ξεχάσω κάπου τρελαίνομαι. Αν σε πάρει άλλος έχω τον τρόπο να σε εντοπίσω και να επιστρέψεις στα χέρια τα δικά μου, που ξέρουν να σε θωπεύουν όπως κανείς. Αν μου σβήσεις σπεύδω συντετριμμένος να φορτώσω τις μπαταρίες σου. Μου καλύπτεις ένα σωρό ανάγκες κι ας μην το καταλαβαίνεις, δυναμίτη μου, κατασκευασμένε από ανθρακονήματα.
Ζω μαζί σου και μαζί με τον απεριόριστο χρόνο ομιλίας που πριν δεν είχα, φιμωμένος ήμουν. Αξιοποιώ κάθε προσφορά που λαμβάνω, δεν είμαι ακατάδεκτος, και μιλώ. Μιλώ προς όλους, σταθερούς και κινητούς. Καλώ οποιαδήποτε ώρα χωρίς δισταγμούς. Η ελευθερία που μου χαρίζεις βγαίνει από το στόμα μου κατά κύματα θορυβώδη, πυρετικά και για κάποιους περίεργους ενοχλητικά.
Δε βαριέσαι. Άστους να γκρινιάζουν, κάτι τους λείπει. Εγώ θα συνεχίσω να σου χαρίζω την ανάσα μου φέρνοντάς σε κοντά στο πρόσωπό μου και να συνομιλώ διαρκώς και διακαώς, στα λεωφορεία και στα τρόλεϊ, στους διαδρόμους και στα γραφεία, στις ουρές των υπηρεσιών και στα γκισέ των τραπεζών. Στους κλειστούς χώρους όπου έχω καλό σήμα θα συνεχίσω να συνομιλώ φωναχτά με τα παιδιά μου, με τους φίλους μου, με τη μάνα μου και με τον ασφαλιστή, αξιοποιώντας γόνιμα κάθε υποχρεωτική αναμονή. Θα αναλύω με σοφία το ματσάκι που πρόκειται να δούμε το βράδυ, θα ρωτώ πού είναι τα αυγά για να τηγανίσω, σε ποιο ράφι του ψυγείου δηλαδή, θα σου λέω ακριβώς ό,τι πρόκειται να ξαναπώ σε λιγάκι που θα βρεθούμε, θα ανοιγοκλείνω υποθέσεις, θα τσακώνομαι, θα επαναλαμβάνω την ίδια φράση δέκα φορές, όλο και πιο δυνατά, μέχρις εξοντώσεως. Και που ακούν οι άλλοι γύρω μου; Ποσώς με ενδιαφέρει! Δεν έχω κάτι να κρύψω.
*Η Μαρία Μαυρικάκη είναι συγγραφέας. Πρόσφατο έργο της είναι το μυθιστόρημα “Περαστικά” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αίολος
Όλες οι δημοσιεύσεις με τα χρονογραφήματα της Μαρίας Μαυρικάκη:
https://bit.ly/35O9uoH
[adning id="140783"]
