“Η αλιεία αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας στα πλαίσια της πρωτογενούς παραγωγής, όμως παρότι η Ελλάδα διαθέτει χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμή και εκατοντάδες νησιά, μέχρι σήμερα η αλιεία από όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά έχει αντιμετωπιστεί ως ο φτωχός συγγενής της πολιτικής στον πρωτογενή τομέα.” Αυτό δήλωσε ο βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ κος Νίκος Συρμαλένιος, μιλώντας στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιφερειών της Βουλής, κατά τη συζήτηση για θέματα αλιείας.
Ο Ν. Συρμαλένιος απηύθυνε έκκληση στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης να ασχοληθεί με πιο μεγάλη ένταση και έμφαση, καθώς και πιο διεξοδικά σε σχέση με τα προβλήματα χιλιάδων ανθρώπων, που είναι και προβλήματα της καθημερινότητας και της επιβίωσης στο χώρο των αλιέων. Τόνισε ότι το γεγονός ότι ο τομέας της αλιείας δεν ήταν πάντα σε ένα Υπουργείο, αλλά μεταφερόταν κατά καιρούς και σε άλλα Υπουργεία, δείχνει ακριβώς το πώς αντιμετωπίστηκε μέχρι σήμερα η αλιεία.
Όπως ανέφερε, υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που εκκρεμούν εδώ και πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα οι διάφοροι κλάδοι των αλιέων (παράκτια αλιεία, μέση αλιεία, ερασιτεχνική αλιεία, τράτες, εργαλεία), αφενός μεν να παράγουν μια οξυμένη αντιπαλότητα μεταξύ τους και αφετέρου να μην υπάρχει σήμερα ένα ενιαίο συνδικαλιστικό όργανο εκπροσώπησης όλων αυτών των ανθρώπων. Η αντιπαλότητα, λοιπόν, αυτή και μια σειρά άλλα προβλήματα οδήγησαν στην απώλεια μιας ενιαίας συνδικαλιστικής έκφρασης. Είναι πανθομολογουμένως αποδεκτό, ότι σήμερα μετά από πολλά χρόνια υπεραλίευσης υπάρχει σοβαρό έλλειμμα ιχθυαποθεμάτων στις ελληνικές θάλασσες και αυτό είναι παραδεκτό και από τους ίδιους τους φορείς των αλιέων, που βλέπουν καθημερινά να μειώνεται η δυνατότητα αλίευσης, με αποτέλεσμα φυσικά να μειώνεται και το εισόδημα πέραν όλων των άλλων των μνημονίων και λοιπών μέτρων, που έχουν πέσει πάνω από το κεφάλι των ανθρώπων και τους έχουν οδηγήσει σε πολύ δυσμενή κατάσταση.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά: «Γι’ αυτό το ζήτημα πρέπει να υπάρξουν δύο κατευθύνσεις. Η μία κατεύθυνση είναι η δημιουργία του θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών. Το λέμε χρόνια αυτό και εγώ, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όχι μόνο σαν Βουλευτή, αλλά και σαν περιφερειακό και νομαρχιακό σύμβουλο και παρά το γεγονός ότι έγιναν μελέτες και από πανεπιστήμια και με τη συνεργασία των φορέων αλιέων, περιβαλλοντικών οργανώσεων κ.λπ., μέχρι σήμερα δεν έχει οριοθετηθεί ούτε μία προστατευόμενη περιοχή. Η δεύτερη αφορά ποια εργαλεία απαγορεύονται και ποια επιτρέπονται, εργαλεία που πολλές φορές είναι καταστροφικά. Νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα και όλες οι πολιτικές του Υπουργείου πρέπει να απευθύνονται κατά κύριο λόγο στην παράκτια αλιεία που αποτελεί και το 85% της αλιείας. Προφανώς, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ζουν από αυτό το επάγγελμα και φέρνουν εισόδημα για τον εαυτό τους και για τις περιοχές τους».
Κατά την τοποθέτησή του στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, ο Ν. Συρμαλένιος έκανε συγκεκριμένες προτάσεις για τα νησιά και για την αλιεία στο νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς. Ειδικότερα, όπως δήλωσε: «Στο άρθρο 4 θεωρώ ότι ο ελάχιστος αριθμός των προσώπων στα νησιά για να φτιάξεις ένα συνεταιρισμό πρέπει να μειωθεί και ιδιαίτερα σε αυτούς που θέλουμε να φτιάξουν αλιευτικούς συνεταιρισμούς. Δεν είναι δυνατόν με 15 ανθρώπους να πιάσουμε όλη την γκάμα των νησιών, εκτός και αν φτιάξουμε διανησιωτικούς, όμορων νησιών, συνεταιρισμούς, όπου θα μπορούν να συνεδριάζουν και μέσω τηλεδιάσκεψης και έτσι να λαμβάνουμε υπόψη και την απαρτία».
Αναφορικά με το άρθρο 43, για την ερασιτεχνική αλιεία, δήλωσε: «Έχει έρθει πληθώρα υπομνημάτων για να αποσυρθεί το άρθρο. Θεωρώ ότι πράγματι η ερασιτεχνική αλιεία πρέπει να καθορίζεται από κανόνες και πλαίσιο, οι οποίοι κανόνες και πλαίσιο πρέπει να γίνουν μέσα από διαβούλευση και με τους ερασιτέχνες αλλά και με τους υπόλοιπους αλιείς, διότι πράγματι υπάρχουν αντιθέσεις και αντιπαλότητες, οι οποίες πρέπει κάποια στιγμή να αρθούν. Το πρόβλημα, όμως, δεν γίνεται με το να καθορίσουμε εμείς την ιπποδύναμη και τα μέτρα των σκαφών, όπως, επίσης, μένουν έξω οι ψαροντουφεκάδες, οι οποίοι και αυτοί είναι ερασιτέχνες αλιείς και δεν περιλαμβάνονται σε κανένα πλαίσιο μέσα από αυτό το άρθρο. Γι’ αυτό πιστεύω ότι ή πρέπει να αποσυρθεί το άρθρο και να γίνει διαβούλευση ουσιαστική με όλους τους φορείς των ψαράδων και να ξανακατατεθεί ή να υπάρξει μια διαδικασία κοινής υπουργικής απόφασης, η οποία πάλι θα συζητηθεί με τους ενδιαφερόμενους φορείς. Τέλος, στο ίδιο άρθρο υπάρχει μια διάταξη όπου δεν καταλαβαίνω πώς συνάδουν οι εγκαταστάσεις υδατοκαλλιεργειών μέσα σε καταφύγια άγριας ζωής. Αυτό είναι πραγματικά για μένα άτοπο να συνυπάρχει η προστασία των καταφυγίων άγριας ζωής με οποιουδήποτε είδους εγκαταστάσεις που ερχόμαστε εμείς να επιβάλουμε».
