Την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2022, σε ηλικία 89 ετών, εκοιμήθη εν Κυρίω ο ιερέας Ιωάννης Βαρβαρήγος.
Η ευγένεια, η διάκριση, η σεμνότητα, η εργατικότητα, η υγιής εκκλησιολογική του συνείδηση, η αυστηρή προσήλωσή του στην ορθόδοξη παράδοση και όλες οι αρετές που τον χαρακτήριζαν, τον κατέστησαν σε όλους αγαπητό και προσφιλή, από τους Επισκόπους που διηκόνησε, μέχρι και τον τελευταίο πιστό της Σαντορίνης.
Ο μακαριστός π. Ιωάννης γεννήθηκε στο Μεγαλοχώρι Σαντορίνης τον Νοέμβριο του 1933. Τα χρόνια της κατοχής δε του επέτρεψαν σπουδές πέραν της βασικής εκπαίδευσης που διέθετε το νησί. Την εποχή του καταστρεπτικού σεισμού της Σαντορίνης το 1956, τον βρήκε να υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στο Πυροβολικό, διατάχθηκε τότε να επιστρέψει στο νησί (όπως και όλα τα ντόπια παιδιά) προς βοήθεια των σεισμοπλήκτων.
Η ευσέβεια και η φιλακολουθία των γονέων του (είχε θείο Αρχιμανδρίτη τον Σεραφείμ Βαρβαρήγο και ο πατέρας του βοηθούσε στο ψαλτήρι) τον έφεραν κοντά στην Εκκλησία. Από μικρό παιδάκι ήταν στο Ιερό. Έτσι μετά από το αναλόγιο του χωριού του, η ιεροσύνη ήταν ένα φυσικό γι’ αυτόν επακόλουθο, αυτό που ήθελε πραγματικά να υπηρετήσει.
Το 1962 νυμφεύθηκε την πρεσβυτέρα του Αργυρούλα, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά (τρία αγόρια και ένα κορίτσι) που του χάρισαν έντεκα εγγόνια και ένα δισέγγονο. Το Ιούλιο του 1962 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θήρας, Αμοργού και Νήσων κυρό Γαβριήλ Καλοκαιρινό και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος.
Αρχικά, για πολύ μικρό διάστημα, διορίστηκε στο Καμάρι της Σαντορίνης, όμως έκτακτες ανάγκες της Μητροπόλεως τον εγκαθιστούν στα τέλη του 1962 στην Οία, στον υπό ανέγερση τότε Ιερό Ναό Παναγιάς Ακαθίστου (ο παλαιός Ναός της “Πλατσανής” είχε καταστραφεί από τον σεισμό), παράλληλα με τον άλλον Ενοριακό Ναό της Οίας Άγιο Γεώργιο, αλλά και όλων των μικρότερων εκκλησιών που είναι διάσπαρτες σε όλη την έκταση του χωριού που αριθμούνται σε πλέον των εξήντα!
Ακούραστος στα καθήκοντά του, λειτουργούσε μέχρι το πιο μακρινό και δύσβατο εξωκλήσι της Οίας, πάντα πρόθυμος στις υποχρεώσεις και τις ανάγκες του ποιμνίου του για 47 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 2009 οπότε υπέβαλε τη παραίτησή του για λόγους υγείας και συνταξιοδοτήθηκε.
Μπορεί να μην ήταν γνώστης της Βυζαντινής Μουσικής, ήταν όμως καλλιφωνότατος. Διέθετε αρμονική φωνή και άριστη ορθοφωνία, έψαλλε δε, με ιεροπρέπεια και ευλάβεια. Το άσμα του απέπνεε πίστη και δύναμη, χαρίζοντας στις καρδιές των πιστών οικειότητα ενώπιον του Θεού.
Διετέλεσε και πνευματικός. Αν και ήταν με λίγες γραμματικές γνώσεις, πολλοί σοβαροί άνθρωποι, επιστήμονες και αξιωματούχοι, αλλά και απλοί πιστοί που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα και δεν ήταν βέβαιοι αν οι ενέργειές τους ήταν σωστές και ενδεδειγμένες, ακόμα και μετά την παραίτησή του, όσο οι δυνάμεις του το επέτρεπαν, κατέφευγαν σ’ αυτόν να πάρουν την γνώμη του. Τον ρωτούσαν πώς να ενεργήσουν κι εκείνος με τα χαρίσματά του, τους έδινε οδηγίες και λύσεις.
Η εξόδιος ακολουθία του μεταστάντος θα ψαλεί την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου και ώρα 11:00 στον Ιερό Ενοριακό Ναό Παναγίας του Ακαθίστου Ύμνου Οίας (Πλατσανή).
Αντί στεφάνων, η οικογένεια επιθυμεί να δοθούν τα χρήματα στο Πτωχοκομείο – Γηροκομείο της Ιεράς Μητροπόλεως Θήρας.
