Ακούγοντας τη λέξη “πανηγύρι”, στο μυαλό των περισσότερων έρχονται οι μεγάλες συνάξεις με φαγητό και γλέντι, την παραμονή ή ανήμερα της γιορτής ενός Αγίου, στην αυλή του φερώνυμου ναού. Και είναι λογικό, αφού αυτού του είδους τα πανηγύρια, που γίνονται συνήθως υπό τη σκέπη πολιτιστικών συλλόγων, είναι τα περισσότερο προβεβλημένα και αυτά που συγκεντρώνουν πολύ κόσμο.
Στη Σαντορίνη, πέρα από τα δέκα περίπου τέτοιου είδους πανηγύρια που γίνονται κυρίως το καλοκαίρι, μέσα στη χρονιά υπάρχουν και άλλα, μικρότερης κλίμακας και πιο τοπικής εμβέλειας. Είναι γνωστά μεταξύ των συγχωριανών και προσελκύουν λίγο κόσμο, ενώ μια οικογένεια του χωριού αναλαμβάνει την προσφορά φαγητού. Χωρίς τραγούδι και χορό, μόνο με λιτανεία της εικόνας του Αγίου και με την παραδοσιακή “πανήγυρη”, έχουν άλλη χάρη. Τέτοιο πανηγύρι είναι και αυτό του Άη Γιάννη στο Μεγαλοχώρι, απ’ όπου και τα πλάνα που ακολουθούν από τον περασμένο Ιανουάριο*.
Κατά καιρούς μπαίνει στη σφαίρα του δημόσιου διαλόγου το θέμα της καταγραφής όλων των πανηγυριών και η ανάδειξή τους ως μέρος του τουριστικού προϊόντος της Σαντορίνης. Θεωρητικά δε θα ήταν άσχημο να μπορούν να αποκτήσουν οι επισκέπτες του νησιού μια εμπειρία από παραδοσιακό πανηγύρι. Στην πράξη όμως, όταν στα πανηγύρια μικρής κλίμακας γίνεται προετοιμασία φαγητού για συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων, με μικρές αποκλίσεις, το να τα ανοίξεις στο ευρύ κοινό και να προκύψει απρόβλεπτος αριθμός επισκεπτών, ίσως τελικά να μην είναι πολύ καλή ιδέα. Οπότε καλύτερα “ας μείνουν μεταξύ μας”.
* Το βίντεο είναι αναρτημένο και στο κανάλι του Atlantea στο YouTube εδώ.
