Η Λία Παπαδέα του Assyrtico Wine Restaurant απαντά στις ερωτήσεις του Atlantea

Λία Παπαδέα: Η πραγματικότητα είναι κάπου στη μέση. Από τη μεριά των σημείων εστίασης η προσφορά παραδοσιακών προϊόντων και γεύσεων είναι περιορισμένη ούτως ή άλλως. Σαφώς κατά κύριο λόγο ο επισκέπτης θέλει να δοκιμάσει ελληνικές γεύσεις και πιάτα, αλλά είναι σχετικά λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν ότι το νησί έχει ντόπια προϊόντα ή ακόμα και κρασί. Έτσι ο επισκέπτης από μόνος του, είτε είναι στη Σαντορίνη είτε σε οποιοδήποτε άλλο νησί καταρχήν ψάχνει τον μουσακά και το σουβλάκι. Όταν όμως του παρουσιαστούν οι επιλογές που έχει σε ντόπια προϊόντα και του δώσουμε κάποιες πληροφορίες, τότε ναι, τα διαλέγει με χαρά.

Λ.Π.: Καταρχήν να αναφέρουμε ότι το πελατολόγιό μας είναι σχεδόν αποκλειστικά τουρίστες του εξωτερικού και όχι Έλληνες. Το Assyrtico Wine Restaurant Café από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του είναι συνυφασμένο με το κρασί (ξεκινώντας άλλωστε από το όνομα). Για το λόγο αυτό αρκετοί από τους πελάτες που προσελκύουμε έχουν μια τουλάχιστον γενική αντίληψη για το κρασί και μας έχουν διαλέξει για την ποικιλία ετικετών που προσφέρουμε και την εξειδίκευσή μας στον ντόπιο και ελληνικό αμπελώνα. Οι περισσότεροι όμως γνωρίζουν ουσιαστικά ελάχιστα τα ντόπια κρασιά πριν φτάσουν στη Σαντορίνη και εντυπωσιάζονται από το ότι το νησί είναι ένας μεγάλος αμπελώνας.

Το θετικό είναι ότι παρότι υπάρχουν καθημερινά και οι πελάτες που δε γνωρίζουν ότι η Σαντορίνη και η Ελλάδα γενικότερα παράγει ποιοτικό κρασί, έχοντας μείνει στην εποχή της ρετσίνας, όλο και περισσότεροι επισκέπτες και πελάτες μας ενδιαφέρονται να δοκιμάσουν τα ντόπια κρασιά, να κάνουν επισκέψεις στα οινοποιεία όσο είναι εδώ -είτε μόνοι τους είτε με wine tour μέσω γραφείου- και κυρίως να ψάξουν πώς θα βρουν τα κρασιά μας στη χώρα τους.

Πιστεύω ότι στην ίδια ερώτηση πέντε χρόνια αργότερα, η απάντηση μου θα είναι ότι ο πελάτης μας έχει σίγουρα ακούσει την ποικιλία Ασύρτικο πριν φτάσει στο νησί και ενδεχομένως να το έχει ήδη δοκιμάσει.

Λ.Π.: Ο πελάτης του Αssyrtico είναι εκείνος που ενδιαφέρεται να δοκιμάσει πιάτα με ελληνικά φρέσκα υλικά, συνταγές γνωστές αλλά με το δικό μας χαρακτήρα… πιάτα που δεν υπάρχουν στο ακριβώς δίπλα εστιατόριο. Είναι ο πελάτης που ασπάζεται τη φιλοσοφία μας “Αγαπάμε ελληνικά” και θέλει να δοκιμάσει από τα ελληνικά κρασιά μας, τις ντόπιες μπύρες μας ή τα κοκτέιλς μας που όλα έχουν κάποιο ελληνικό συστατικό.

Λ.Π.: Πράγματι το Assyrtico τότε στήριξε αυτή την ενέργεια με πολλή χαρά και ενθουσιασμό όπως και αρκετοί συνάδελφοι. Η εικόνα που έχω προσωπικά είναι ότι σίγουρα η προβολή που πήρε το νησί τη χρονιά εκείνη έδωσε μια νέα υπόσταση στη Γαστρονομία της Σαντορίνης. Έφερε και εμάς τους επαγγελματίες πιο κοντά. Τα αποτελέσματα όλης της πρωτοβουλίας δε θεωρώ ότι είναι μετρήσιμα αλλά σίγουρα μόνο θετικά μπορεί να είναι.

Σχετικά με τον απόηχο… στην πραγματικότητα έκτοτε δεν έχει γίνει κάποια συλλογική προσπάθεια προώθησης της ντόπιας Γαστρονομίας. Οι αναφορές στο Έτος Γαστρονομίας είναι δυστυχώς ελάχιστες αλλά τουλάχιστον συνήθως ως παράδειγμα προς μίμηση! Η πρωτοβουλία αυτή τέλειωσε με το πέρας του έτους 2013. Ήταν στο χέρι όλων μας αλλά δεν το συνεχίσαμε. Επιπλέον, τα σημεία εστίασης του νησιού αυξάνονται συνεχώς αλλά σίγουρα όχι με γνώμονα το ντόπιο στοιχείο, οπότε δεν μπορώ να πω ότι η Γαστρονομία του νησιού γίνεται όλο και πιο πλούσια, μάλλον το αντίθετο.

Λ.Π.: Σίγουρα όχι μόνο για φαγητό! Το Assyrtico από πέρσι μετακόμισε και ενώθηκε με την καφετέριά μας Αίγλη. Έτσι, μέσα στον πολύ όμορφο και μεγάλο κήπο μας ο πελάτης μπορεί να μας επισκεφτεί από νωρίς το πρωί για πρωινό, καφέδες σε μεγάλη ποικιλία από τα χέρια των barista μας, ελληνικό παγωτό, επιδόρπια και φυσικά από τις 12 το μεσημέρι για πλήρες γεύμα μέχρι αργά το βράδυ. Τέλος, μια μεγάλη ποικιλία από κρασιά σε ποτήρι δίνουν την ευκαιρία για μικρές οινογνωσίες – πάντοτε με μικρές παρουσιάσεις των κρασιών από το προσωπικό μας.

Λ.Π.: Αν και για μένα η σεζόν συνήθως τελειώνει στα τέλη Νοεμβρίου, ουσιαστικά τον Οκτώβρη κάνω τα μπάνια που δεν προλαβαίνω μέσα στο καλοκαίρι! Επίσης οι χαμηλότερες θερμοκρασίες επιτρέπουν πιο συχνούς περιπάτους σε διάφορες διαδρομές του νησιού. Τέλος, βρίσκω ευκαιρία κι εγώ να επισκεφτώ κάποιο άλλο εστιατόριο αλλά και φυσικά τους φίλους μου στα οινοποιεία ώστε να αρχίσουμε τις δοκιμές των κρασιών της φετινής σοδειάς κατευθείαν από τις δεξαμενές!

Λ.Π.: Αυτή είναι πραγματικά δύσκολη ερώτηση. Για χρόνια θεωρούσα ότι το αγαπημένο μου εστιατόριο ήταν το Hakkasan στο Λονδίνο (Ασιατική κουζίνα) αλλά το ίδιο ένιωσα όταν επισκέφτηκα τυχαία το “καφενείο” Αθιβολή στις Γούβες Ηρακλείου Κρήτης, όπου η ιδιοκτήτρια και ψυχή του μαγαζιού Στέλλα μας έφτιαξε μεζέδες με “βρισκάρια” (ότι είχε βρει εκείνη την ημέρα όταν πήγε για ψώνια).