Και επισήμως υποψήφιος με τη Δημοκρατική Αριστερά ο Γ. Παπαμανώλης

Σε επίσημη ανακοίνωση προχώρησε σήμερα ο εκ Σύρου  -ανεξάρτητος πλέον- βουλευτής Κυκλάδων, Γιώργος Παπαμανώλης, δηλώνοντας ότι στις προσεχείς εκλογές θα είναι υποψήφιος με τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη.

Αναλυτικά η ανακοίνωση που εξέδωσε ο κ. Παπαμανώλης έχει ως εξής:

Συμπατριώτισσα – Συμπατριώτη,

Τον Οκτώβρη του 2009 με τίμησες με την ψήφο σου να σε εκπροσωπήσω στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Θέλω να πιστεύω ότι το έκανα επαρκώς με γνώμονα πρωτίστως το συμφέρον της Χώρας, των πολιτών και των συμπατριωτών μου. Σίγουρα, πολλοί συμπολίτες μας, μπορεί να πιστεύουν το αντίθετο. Εν μέρει μπορώ να τους δικαιολογήσω, γιατί άλλα είπαμε προεκλογικά και άλλα κάναμε μετά. Τα γνωρίζαμε εκ των προτέρων; Κάποιοι στα ανώτερα κλιμάκια ίσως, εγώ όμως όχι.

Το 2009 πολιτεύτηκα με χαρά θα έλεγα, για να βοηθήσω και εγώ από την πλευρά μου και στο ποσοστό που μου αναλογεί και θα μπορούσα, την πατρίδα μου, τις Κυκλάδες μας, τους συμπατριώτες μου, στα πολλά και χρονίζοντα θέματα που ταλαιπωρούν τα νησιά μας δεκαετίες τώρα, όπως η Υγεία, η Παιδεία, οι Μεταφορές, η Ανάπτυξη κ.λ.π.

Ξαφνικά και ενώ τα πανηγύρια της νίκης δεν είχαν κοπάσει, η Ελλάδα βγήκε βίαια από τον εθνικό μικρόκοσμο της μεταπολιτευτικής περιόδου, μετά από μια παρατεταμένη κρίση ελλειμμάτων και χρέους, η οποία μετατράπηκε σε οξύτατη κρίση δανεισμού. Η κρίση ανέδειξε την πλήρη ανατροπή της μεταπολιτευτικής αναδιανεμητικής δημοκρατίας μας που εξασφάλιζε την ισορροπία ανάμεσα στη διατήρηση ενός ανεκτού βιοτικού επιπέδου για τον λαό από τη μια και τη συντήρηση μιας χαώδους παραοικονομίας και δανεισμού από την άλλη.

Έφτασε ο Μάιος του 2010 και εμφανίστηκε το Μνημόνιο Ι, ως η ιδανική λύση για τη χώρα αφού οι αγορές δε μας δάνειζαν, ο κρατικός κουμπαράς δεν είχε αποθέματα και το εκβιαστικό δίλημμα χρεοκοπία ή μνημόνιο τέθηκε τόσο στους Έλληνες πολίτες, όσο και στους Έλληνες βουλευτές.

Ήταν για μένα η καλύτερη λύση το μνημόνιο Ι και το υπερψήφισα; Σαφέστατα και ειλικρινά όχι. Αλλά και ως νέος βουλευτής, με την απειρία μου αν θέλετε, αλλά και με δεδομένο ότι δεν εκφράστηκε από καμιά άλλη πολιτική δύναμη κάποια άλλη σοβαρή πολιτική πρόταση να δείχνει έναν άλλο δρόμο διαφυγής από την κρίση και που θα κόστιζε λιγότερο στον Ελληνικό λαό, δεν είχα άλλη επιλογή από την υπερψήφισή του.

Στο μεσοδιάστημα αυτό μεταξύ μνημονίου Ι και ΙΙ αντιστάθηκα σθεναρά σε πολιτικές άδικες και σκληρές για τους συμπατριώτες μου Κυκλαδίτες. Καταψήφισα άρθρα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, τόσο για τις κλίσεις στην δόμηση, όσο και για τη μη δυνατότητα στο να ρυθμίσουν αυθαίρετες  προσθήκες οι κάτοικοι των νησιών μας σε παραδοσιακούς οικισμούς, με αποτέλεσμα κόποι μιας ζωής να μη μπορούν να μεταβιβασθούν στα παιδιά τους.

Αν και κάποια συκοφαντικά κέντρα παραπληροφόρησης προσπαθούν να μειώσουν την παρουσία μου και το κοινοβουλευτικό μου έργο, έχω με περηφάνια να δηλώσω ότι και γραπτώς με ερωτήσεις και αναφορές – επιστολές, αλλά πολύ περισσότερο με προσωπικές παρεμβάσεις προσπάθησα πολύ για να βελτιωθούν καταστάσεις και γεγονότα στον τόπο μας, τόσο στην υγεία, στις αεροδιακομιδές, στην Παιδεία, στην οικονομία και στην επιχειρηματικότητα, στις μεταφορές ακτοπλοϊκές και αεροπορικές, για τους ιδιοκτήτες φορτηγών και Ταξί, για το Εφετείο και τις θέσεις των ειρηνοδικών, για τις τελωνειακές μονάδες των νησιών μας κ.λ/π.

Λύθηκαν όλα;  Η απάντηση είναι σαφέστατα όχι. Πετύχαμε περισσότερα;  Η απάντηση είναι όχι. Τι πετύχαμε λοιπόν; Αυτό που πετύχαμε στον αγώνα αυτό απέναντι σε Υπουργούς και Υπουργεία με μόνιμη δικαιολογία την κρίση και τον άδειο κουμπαρά, ήταν ότι σε πολλά από αυτά καταφέραμε να μην τα απολέσουμε. Είναι σημαντικό αυτό; Πιστεύω πως ναι. Αν αναλογιστούμε το τι απωλέσαμε από τα κεκτημένα μας ως λαός, ως χώρα, ως εργαζόμενοι, ως συνταξιούχοι, ως νεολαία, ναι είναι σημαντικό.

Ήρθε λοιπόν και η ώρα του Μνημονίου ΙΙ. Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά από την εποχή του Μνημονίου Ι. Έχει περάσει σχεδόν 1 ½ χρόνος, όλοι μας γίναμε μάρτυρες μέτρων και τακτικών που δεν απόδιδαν και που δεν φώτιζαν το σκοτεινό τούνελ της περιβόητης εξόδου από την κρίση και ο λογαριασμός πάντα στους ίδιους αποδέκτες στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους. Ούτε ένας φοροφυγάς φυλακή, ούτε ένας πολιτικός στο σκαμνί. Τα επιχειρήματα στέρεψαν, τα διλήμματα και ο εκβιασμός επιστρατεύτηκαν ξανά. Με μία διαφορά όμως, τώρα συμμετείχαν και αυτοί που εκ του ασφαλούς προγενέστερα αντιδρούσαν. Επιστρατεύτηκαν οι υποσχέσεις. Επιστρατεύτηκαν οι διαγραφές.

Ποτέ δεν έβαλα τη συνείδηση μου σε διαπραγμάτευση. Είπα Ναι στο Μνημόνιο Ι γιατί την δεδομένη στιγμή δεν έβλεπα άλλη λύση. Είπα Όχι στο Μνημόνιο ΙΙ γιατί είδα ότι ο δρόμος αυτός δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση. Δεν μπορώ να ακολουθήσω κάτι που δεν με εκφράζει. Δεν μπορώ να υποστηρίξω κάτι για το οποίο η εμπειρία πλέον έχει δείξει ότι δεν οδηγεί πουθενά.

Παρέμεινα ανεξάρτητος βουλευτής για να συνεχίσω να διεκδικώ μαζί με τους νησιώτες συμπατριώτες μου, με όλους αυτούς που συμπορεύτηκα στη μέχρι τώρα διαδρομή μου, αλλά και με όσους μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες για το μέλλον, το καλύτερο δυνατόν για τον τόπο μας και τη χώρα μας.

Αποφάσισα στις επερχόμενες εκλογές να συμμετέχω στην προσπάθεια που έχει ξεκινήσει η Δημοκρατική Αριστερά και ο Πρόεδρός της Φώτης Κουβέλης. Σας καλώ όλους σε μια  προσπάθεια να δώσουμε ξανά δύναμη, ελπίδα, αξιοπρέπεια στις ζωές μας.

Σε μια προσπάθεια

• Να μπορεί ο Κυκλαδίτης να μείνει στον τόπο του.
• Να μπορεί να ελπίζει ο κάθε νέος και νέα στο νησί τους.

Οι εκλογές που έρχονται θα αποτελέσουν την πρώτη φάση αποδόμησης, πολτοποίησης ενός ανίκανου πολιτικού συστήματος, αυτού που αποτελεί τον κύριο υπεύθυνο της κρίσης. Η πρωτοφανής μετατόπιση των κοινωνικών στρωμάτων, η κατάρρευση της μεσαίας τάξης άδειασε τις κομματικές πυραμίδες από την κοινωνική τους αναφορά και εκπροσώπηση και οδηγεί αναπόφευκτα στην ανασύνθεση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

Μια νέα κοινωνική συμμαχία εργαζομένων, επιστημόνων, παραγωγών και παραγωγικών επιχειρήσεων θα αναδειχθεί ως συμμαχία όλων των δημιουργικών δυνάμεων για την ανοικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας. Ένα νέο μοντέλο νεοελληνικού πολιτισμού (αξιών-προτύπων-συμβόλων) θα αναδειχθεί στην θέση του παλιού. Oι νέες γενεές της πατρίδας μας, σπάζοντας το φράγμα της πολιτικής απομόνωσης θα συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση της Δημοκρατικής αναγέννησης της Ελληνικής κοινωνίας.

Η ανασύνθεση ενός πλουραλιστικού δημοκρατικού εναλλακτικού συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων σε μια ριζοσπαστική κατεύθυνση διακυβέρνησης της Χώρας στα πλαίσια του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού  αποτελεί το ζητούμενο για τον Ελληνικό λαό.   

Για όλα τα παραπάνω που με κάθε ειλικρίνεια σας εξέφρασα, σας καλώ όλους να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με την Δημοκρατική Αριστερά και τον Φώτη Κουβέλη.