Το “παρών” στο συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας έδωσε η Έπαρχος Θήρας, κα Θεώνη Λειβαδάρου. Σε σύντομη ομιλία της στο συνέδριο η κα Λειβαδάρου ξεχώρισε ως πιο καίρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νησιά της Επαρχίας Θήρας την ελλιπή ακτοπλοϊκή σύνδεση, την υποστελέχωση των υπηρεσιών και κυρίως την γραφειοκρατία που δεν αφήνει στην τοπική αυτοδιοίκηση πολλά περιθώρια να δώσει λύσεις σε θέματα των πολιτών. Ως λύση, η Έπαρχος Θήρας ζητά καταμερισμό αρμοδιοτήτων από το κεντρικό κράτος προς τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αναλυτικά στην ομιλία της η κα Λειβαδάρου ανέφερε τα παρακάτω:
“Με μεγάλη χαρά παρευρίσκομαι σήμερα στο Eτήσιο Tακτικό Συνέδριο της ΚΕΔΕ με πρόεδρο τον κ. Γιώργο Πατούλη, έναν οραματιστή της αυτοδιοίκησης που αποτελεί με τη δράση του, με την αποτελεσματικότητά του και δημιουργικότητά του παράδειγμα για όλους εμάς τους νεότερους. Παράλληλα είναι μεγάλη τιμή για μένα, να παρευρίσκομαι ανάμεσα σε σπουδαίες προσωπικότητες που τόσο πολύ έχουν προσφέρει στους πολίτες αυτής της χώρας.
Το πρώτο μέλημα και η πρώτη προτεραιότητα μου μιλώντας εδώ ως νέα αυτοδιοικητικός και ως Έπαρχος Θήρας θα είναι η επισήμανση και η κοινοποίηση όλων των διαρθρωτικών και δομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το νησί μου, η Σαντορίνη, αλλά βεβαίως και τα όμορα νησιά της περιφέρειάς μου (Σίκινος, Φολέγανδρος, Ιος, Ανάφης, Θηρασιά) με την προσδοκία πως αυτά κάποια στιγμή, στο άμεσο μέλλον και με την συνδρομή όλων μας, θα επιλυθούν.
Συγκεκριμένα, είναι εξαιρετικά ελλιπής και ανεπαρκής η ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών που ανήκουν στην περιφέρειά μου μεμονωμένα μεταξύ τους, με την έδρα τη Σαντορίνη, αλλά ακόμη και η ακτοπλοϊκή σύνδεση της Σαντορίνης με την έδρα των Κυκλάδων την Ερμούπολη.
Επίσης, ένα άλλο σημαντικό και επιβαρυντικό στοιχείο για τις καθημερινές δραστηριότητες και ανάγκες των πολιτών είναι:
– Η ανεπάρκεια διαθέσιμων πόρων
– Η έλλειψη στοιχειωδών υποδομών
– Η υποστελέχωση των υπηρεσιών, χαρακτηριστικό παράδειγμα του οποίου είναι η υποστελέχωση του πολυδιαφημισμένου νοσοκομείου Θήρας τόσο σε επιστημονικό, όσο και σε διοικητικό πρόσωπικό, αλλά ακόμη και η υποστελέχωση σχολείων της περιφέρειάς μου σε εκπαιδευτικούς η οποία και έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία σημαντικών κενών στην εκπαίδευση των παιδιών, απέναντι στα οποία και θα έπρεπε όλοι να νιώθουμε υπόλογοι.
Ωστόσο, αυτό που διαπίστωσα σχεδόν από την αρχή της θητείας μου, είναι πως το πιο δυσεπίλυτο και επιβαρυντικό πρόβλημα για την τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι άλλο από αυτό της αχανούς γραφειοκρατίας, της ίδιας που σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται και για την ανελαστικότητα και αναποτελεσματικότητα του κράτους, η οποία και δυσχεραίνει σημαντικά το έργο μας, μειώνοντας δραματικά τα πραγματικά περιθώρια δράσης μας και θετικής μας παρέμβασης προς όφελος των πολιτών.
Η δική μας πρόταση, η δική μας απάντηση στο μείζον αυτό πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης όλων των αρμοδιοτήτων στο κράτος είναι η αφαίρεση των αρμοδιοτήτων και αποφάσεων από το κράτος και ο καταμερισμός τους στους ίδιους τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης. Θεωρούμε πως πρέπει ο κάθε δήμος, το κάθε επαρχείο να είναι σε θέση και να διαθέτει τα απαιτούμενα μέσα, προκειμένου διοικητικά, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτοτέλεια να διαχειρίζεται τα πολλά, μικρά και μεγάλα προβλήματα που προκύπτουν και να λαμβάνει τις αναγκαίες κάθε φορά αποφάσεις, γιατί μόνον έτσι θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι λειτουργοί της αυτοδιοίκησης πιο αποτελεσματικοί και πιο χρήσιμοι για τους πολίτες, που μας τίμησαν με την επιλογή τους και μας έχρισαν αιρετούς εκπροσώπους τους.
Θεωρούμε, πως αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη πρόκληση, το μεγάλο στοίχημα που για το όφελος των πολιτών πρέπει να κερδηθεί! Και πρέπει να κερδηθεί η ουσιαστική ενδυνάμωση και διοικητική ανεξαρτησία μας, ούτως ώστε να μη ματαιώνεται, να μη χάνεται στις δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδρομές η πρόθεσή μας να σταθούμε αρωγοί τους.
Διότι οι κάτοικοι των νησιών, οι ίδιοι που έχασαν κάθε οικονομικό, αντισταθμιστικό όφελος της «νησιωτικότητας», εξακολουθούν καθημερινά να υφίστανται όλες τις αρνητικές της διαστάσεις και τα αρνητικά της απότοκα, μεταχειριζόμενοι από το κράτος περίπου ως πολίτες ενός κατώτερου Θεού. Πολίτες δηλαδή που υστερούν σε δυνατότητες και ποιότητα ζωής σε σχέση με τους πολίτες των μεγάλων πόλεων κι αυτό μολονότι είναι οι ίδιοι, οι νησιώτες, που συνιστούν θεματοφύλακες του έθνους!
Παρόλα αυτά τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα, που πολλές φορές όλους μας σε προσωπικό επίπεδο μας αποθαρρύνουν και μας απογοητεύουν, είμαστε εν τούτοις αποφασισμένοι να καταβάλουμε κάθε ικμάδα της δύναμής μας, προκειμένου να βελτιώσουμε την καθημερινότητα των πολιτών. Είμαστε μέχρι τέλους ταγμένοι σε αυτόν τον σκοπό και το μόνο που ζητάμε από την πολιτεία είναι να σταθεί δίπλα μας, κι όχι απέναντί μας. Να δώσει τον χώρο, τον τόπο και τη δυνατότητα σε εμάς τους νεότερους, σε όσους επιμένουμε να αγωνιζόμαστε εδώ την ίδια ώρα που βλέπουμε τη γενιά μας παραγκωνισμένη και ηττημένη να φεύγει στο εξωτερικό, να αλλάξουμε τα πράγματα, να τα αφήσουμε καλύτερα απ’ ό,τι τα κληροδότησαν σε μας οι γονείς μας, να συνδιαμορφώσουμε εμείς μια πιο φωτεινή πραγματικότητα από εκείνη που οι ίδιοι βρήκαμε από τους παλαιότερους και να επιστρατεύουμε γι’ αυτό όλη τη δύναμη και την ορμή της νεότητάς μας.
Κι αν κάτι θα μπορούσα να πω σε όλους τους εκπροσώπους της γενιάς μου που νιώθουν τη χώρα τους αφιλόξενη, τη χώρα τους ακόμη και να τους σαμποτάρει αντί να τους διευκολύνει, θα έλεγα το ίδιο με αυτό που λέω και στον εαυτό μου, αυτό που λέει ως προτροπή ο αγαπημένος μου ποιητής, ο Οδυσσέας Ελύτης στο Μικρό του Ναυτίλο “Είσαι νέος… παραλαμβάνεις απ τους Δίες τον κεραυνό, κι ο κόσμος σου υπακούει, εμπρός λοιπόν, από σένα η άνοιξη εξαρτάται, τάχυνε την αστραπή”.
