Πρότυπος πολιτιστικός τουρισμός

Ετοιμάζοντας βαλίτσες για τις διακοπές τους στην Ελλάδα, παίρνουν μαζί και λεξικά και βιβλία ελληνικής γλώσσας. Δεν παραλείπουν Ελύτη και Καβάφη σε ελληνική ή δίγλωσση έκδοση. Ο λόγος για τους φιλέλληνες επισκέπτες της Σαντορίνης, οι οποίοι μαθαίνουν τη δύσκολη και όμορφη Ελληνική γλώσσα εδώ και χρόνια, συμμετέχοντας στο επιμορφωτικό πρόγραμμα ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού που οργανώνει εδώ και 19 χρόνια το ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ σε διάφορα νησιά και, από το 2014, στη Σαντορίνη.

«Πρόκειται για άτομα υψηλού μορφωτικού επιπέδου», μας λέει η διευθύντρια του προγράμματος Ιφιγένεια Γεωργιάδου, φιλόλογος και εκπαιδεύτρια καθηγητών, «πολύγλωσσους (η ελληνική δεν είναι ποτέ η πρώτη ξένη γλώσσα που μαθαίνει κανείς…), που έρχονται ένας-ένας και σχηματίζουν τελικά μικρές ομάδες, μέσης και ανώτερης οικονομικής επιφάνειας, που ήδη γνωρίζουν την Ελλάδα. Η γλώσσα, την οποία διδάσκονται σ’ εμάς από το επίπεδο των αρχαρίων έως και τα πιο υψηλά επίπεδα τελειοποίησης (λογοτεχνία, καθαρεύουσα, νομική και οικονομική ορολογία) είναι το όχημα για νέες εμπειρίες στο αντικείμενο ενδιαφέροντός τους, που είναι οι σύγχρονοι Έλληνες».

Ποιοι είναι…

«Τα ενδιαφέροντά τους, συνεχίζει η κ. Γεωργιάδου, επεκτείνονται σε ένα ευρύτατο φάσμα (τα λαϊκά παραμύθια, τα έθιμα, η οικολογία, όλες οι μορφές τέχνης, η ιστορία, η χειροτεχνία, η πανίδα και η χλωρίδα, η αρχιτεκτονική, κ.ά.) και συχνά γνωρίζουν περισσότερα από εμάς τους ίδιους για ελληνικά θέματα (εγώ, ως φιλόλογος, γνωρίζω λιγότερα για τη λυρική ποίηση απ’ ότι η Celia από την Ισπανία, που έκανε διδακτορικό σ’ αυτήν. Δεν έχω διαβάσει αυτά τα ιστορικά βιβλία για την Ελλάδα που διάβασε ο John, συνταξιούχος φιλόλογος από την Αγγλία, ούτε τα βιβλία γεωπολιτικής της Ελλάδας που διάβασε ο Paco, διερμηνέας στις Βρυξέλλες, ούτε έχω τόσους πολλούς ελληνικούς δίσκους όσους έχει στο σπίτι του ο Javier, ούτε ξέρω να χορεύω πεντοζάλη, ικαριώτικο και ποντιακό χορό, σαν τη Larissa από την Αμερική). Και να είστε σίγουροι ότι είναι πιο ενημερωμένοι για το Ακρωτήρι από πολλούς Σαντορινιούς που δεν το επισκέφτηκαν ακόμα, και για τα φυτά και τα μονοπάτια και τα γεωλογικά χαρακτηριστικά του νησιού από πολλούς ντόπιους -ας μη μιλήσουμε δε για την κλασική Ελλάδα. Αναφέρομαι σε ανθρώπους παθιασμένους, που ξεκινούν από την άλλη άκρη του κόσμου, για να βρεθούν σε έναν τόπο που ικανοποιεί την ψυχή τους και τα ενδιαφέροντά τους».

Γνώσεις – εμπειρίες

Οι επισκέπτες αυτοί αναζητούν και αγοράζουν όχι γνώσεις (αυτές μπορούν να τις βρουν από πολλές πηγές πια) αλλά μοναδικές εμπειρίες, τις οποίες το πρόγραμμα αυτό προσφέρει, ακριβώς γιατί χαρακτηρίζεται από αυθεντική και προσωπική ματιά πάνω στα πράγματα. Φυσικά και τους ενδιαφέρει η ποιότητα των εκπαιδευτικών υλικών ή το εξειδικευμένο διδακτικό προσωπικό, η ποιοτική διαμονή, το ολοκληρωμένο και αξιόπιστο πρόγραμμα, αλλά αυτό που μετράει είναι οι εμπειρίες που ζει ένας ενήλικος μαθητής, εμπειρίες που είναι μοναδικές και τις συλλέγει ο ίδιος, σαν συλλέκτης αξιών. «Μια συζήτηση με τον Αντρέα για τα μυστικά του πηλού ή με τον Απόστολο από το Μεγαλοχώρι για την άποψή του σχετικά με την Ε.Ε., αλλά και μια εικόνα ενός δεμένου σκύλου που τον καίει ο ήλιος σε ένα χωράφι, ο καφές στη χόβολη που θα του προσφέρει μια νοικοκυρά, αλλά και ο τσακωμός δύο Ελλήνων για το αν θα κοπεί ένα δέντρο ή όχι, η διακόσμηση ενός τυπικού Σαντορινιού σπιτιού αλλά και οι απόψεις ενός μέλους της τοπικής Αυτοδιοίκησης για την τουριστική ανάπτυξη του νησιού, η αισθητική μιας γαμήλιας τελετής αλλά και τα σκυλάδικα τραγούδια (τα οποία πολύ εύκολα αναγνωρίζονται, ξέρετε, ως προϊόντα υποκουλτούρας). Η συζήτηση με έναν ξένο μετανάστη στην Ελλάδα και η πολιτική για τη σύνδεση τουρισμού και πολιτισμού ενός Δημάρχου, συνεχίζει η κ. Γεωργιάδου «είναι αυτό που έχει αξία για τους μαθητές μας».

Ξανά και ξανά…

Και ξέρετε γιατί ξαναέρχονται και θα ξαναέρθουν αυτοί οι άνθρωποι στη Σαντορίνη; «Όχι μόνο επειδή πέρασαν καλά και επειδή το νησί είναι πανέμορφο, αλλά γιατί θέλουν να ξαναδούν την κ. Μαίρη από το Μεγαλοχώρι και τον κ. Βαγγέλη, που τους υποδέχονται με ζεστασιά και φιλοξενία, γιατί θα μιλήσουν με την Εμμανουέλα για τα προβλήματα ενός νέου σήμερα, ή με τον κ. Πέτρο για τα θέματα των ντοματοπαραγωγών. Ξαναέρχονται γιατί θα ζήσουν άλλες εμπειρίες την επόμενη χρονιά ή κάποια άλλη εποχή του έτους. Γιατί ο καθένας, ενώ βρίσκεται στην ίδια περίοδο εδώ μαζί με άλλους, ζει διαφορετικές εμπειρίες».
Οι επισκέπτες αυτοί γνωρίζουν και ρωτάνε, προσφέρουν και απαιτούν. Αφήνουν αρκετά χρήματα στον τόπο- μένουν άλλωστε 15-30 ημέρες για το πρόγραμμα, σέβονται τους κατοίκους του και τη φύση, αναγκάζουν, κατά κάποιο τρόπο, τους ξενοδόχους ή τους εστιάτορες να βελτιώσουν τις υπηρεσίες και τις υποδομές τους για να τους υποδεχτούν, αλλά και να μάθουν περισσότερα για τα έθιμά τους, την τέχνη και την ιστορία της Σαντορίνης, για να απαντάνε στις ερωτήσεις τους.
«Ουσιαστικά, καταλήγει η κ. Γεωργιάδου, θα έλεγα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι σύγχρονοι απόγονοι των περιηγητών του 18ου αιώνα, που έκαναν ταξίδια για να μορφωθούν μέσω της επαφής τους με άλλους πολιτισμούς, με τις τέχνες και την κουλτούρα άλλων λαών. Είναι οι κοσμοπολίτες – πολίτες του κόσμου, που κατανοούν και δέχονται τη διαφορετικότητα, σέβονται την αξία ενός άλλου πολιτισμού, χωρίς απαραίτητα να θέτουν τον ένα πολιτισμό πάνω από τον άλλον σε κλίμακα. Αγαπούν βαθιά την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πάντα ότι όλοι πιστεύουν πως είναι το μόνο λίκνο του πολιτισμού. Θέλουν να καταλάβουν όμως πολύ το χτες και το σήμερα της Ελλάδας, να τα συγκρίνουν, να κατανοήσουν τους λόγους των αλλαγών και της εξέλιξής της».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[adrotate banner=”24″]