Του Τάσου Μελιχούρτη
Στα ελάχιστα μαγαζιά των Φηρών που απέμειναν αναλλοίωτα, που έδεναν με το λιθόστρωτα και έδιναν το χρώμα της παράδοσης, συγκαταλέγεται και αυτό της Ειρήνης Καλογεροπούλου.
Ο μαστρο-Νικόλας ο Μπουσούλας από τη Μεσαριά, με το μεράκι της τέχνης που κληρονόμησε και για χρόνια υπηρέτησε, ξαναζωντανεύει την όψη στο εμπορικό του Καλογερόπουλου που ξαναντύνεται τους παλιούς σοβάδες, διατηρεί τα παλιά πλακάκια στο πάτωμα και επιμένει στη χοντρή ξύλινη καρφωτή του πόρτα.
Η τέχνη της πατητής μαρμαροκονίας
Αφού χαράξει το σοβά της πρόσοψης σε πλάκες το περνά με μαρμαροκονίαμα, ρίχνει το χρώμα σε σκόνη και υπομονετικά και για ώρα το πατά με το μυστρί να του δώσει τα νερά να φαίνεται σα μάρμαρο. “Δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο, λέει με τη χαρακτηριστική μακρόσυρτη φωνή του, υπομονή θέλει και γίνεται σιγά σιγά” κι ας είναι ο μόνος που κατέχει τούτη την τέχνη τόσο καλά.
Ο μαστρο-Νικόλας θα ναι για λίγες μέρες εκεί, θα δίνει την ψυχή του για να αφήσει ακόμα κάτι όμορφο και μοναδικό σε ό,τι αγάπησε και με τόσο ταλέντο και πάθος υπηρέτησε.
Δείτε τον!
Δεν είναι μοναδικός; Δε δένει τόσο με αυτό που κάνει; Δε σας λέει με τα μάτια του και τον τρόπο που κρατάει το μυστρί πόσο απόλυτα και πιστά μαστορεύει την τέχνη;
Nα ‘σαι καλά μαστρο Νικόλα και συ Ειρήνη μου για τις επιλογές σου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[adrotate banner=”24″]
