Του Νίκου Δελένδα
Είμαι αρχιτέκτονας. Κατάγομαι από τα Φηρά. Ασχολούμαι επαγγελματικά με την αρχιτεκτονική στη Σαντορίνη τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Πριν λίγο καιρό, σε ένα από τα πολλά ταξίδια μου στην Σαντορίνη, βρέθηκα στην κεντρική πλατεία των Φηρών. Ήταν πολύ νωρίς το πρωί, γύρω στις έξι, και για πρώτη φορά μετά από καιρό αισθάνθηκα ευχαριστημένος με αυτό που έβλεπα: καθαρά πεζοδρόμια, άδειος δρόμος χωρίς παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μια αίσθηση τακτικής πόλης.
Θέλησα να σκεφτώ λίγο παραπάνω τι έκανε αυτή την διαφορά από την συνηθισμέμη εικόνα της ακαταστασίας και της προχειρότητας.
Ήταν προφανές: Τα καταστήματα ήταν κλειστά, άρα ο δημόσιος, ναι ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ χώρος ήταν ελεύθερος από την υπερβολική πραμάτεια που επεκτείνεται με άναρχο τρόπο, δεν υπήρχαν (παράνομα) παρκαρισμένα αυτοκίνητα (ούτε μηχανές) και υπήρχαν νέα πεζοδρόμια που με τον τρόπο τους δημιουργούν μια αίσθηση οργάνωσης και δημοτικής μέριμνας.
Κάποιος, σκέφτηκα, μερίμνησε για τη δημόσια λειτουργία αυτής της πόλης, νοιάστηκε να την οργανώσει με τρόπο που να μπορούν να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του πεζού, των επισκεπτών. Αλλά και των καταστηματαρχών θα προσθέσω.
Σε όλο τον κόσμο τα εμπορικά κέντρα των πόλεων ωφελούνται πολλαπλά με τα δίκτυα πεζοδρόμων, την απουσία αυτοκινήτων και την αυστηρή τήρηση των ωραρίων τροφοδοσίας. Είναι ένα θέμα αυτό το τελευταίο, που οι καταστηματάρχες θα πρέπει να πρωτοστατήσουν για την αυστηρή και πιστή τήρησή του.
Τρίτη, 9 Ιουλίου 2013
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[adrotate banner=”24″]
