Συναυλία με τη Schola Resupina την Πέμπτη στο Μπελλώνειο

Συναυλία εκκλησιαστικής μουσικής από το φωνητικό σύνολο Schola Resupina είναι προγραμματισμένη για την Πέμπτη 5 Ιουλίου, ώρα 20:00, στο Μπελλώνειο, με ελεύθερη είσοδο, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων που διοργανώνουν ο ΔΑΠΠΟΣ και ο Δήμος Θήρας.

Η Schola Resupina ιδρύθηκε το 2004, από την Isabell Köstler, και ερμηνεύει πρώιμη εκκλησιαστική μουσική, το γρηγοριανό μέλος*. Είναι από τα σπάνια γυναικεία φωνητικά σχήματα γρηγοριανου μέλους στην Ευρώπη και παγκοσμίως, που έχει τόσο υψηλό επίπεδο. Στόχος της είναι να αναδείξει τον πλούτο του μέλους και του κειμένου σε όλες τις διαστάσεις.

Συμμετέχει σε συναυλίες σε κεντρικές εκκλησίες στην Βιέννη, αλλά και στην υπόλοιπη Αυστρία και το εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε Φεστιβάλ, όπως Styriarte, International Choralfestival Watou/Belgien, Internationales Choralfestival Vác, Choralfestival Gregorian Meditations/Bratislava, Deutscher Katholikentag, VOCuMENTA, musica delicata. Τακτικά τραγουδάει σε Λειτουργίες στην Peterskirche στην Βιεννη. Έχει κερδίσει το πρώτο Βραβείο στον  διαγωνισμό «Concorso Polifonico Internazionale Guido ‘d Arezzo» κι έχει στη δισκογραφία της τα CDs Faciem Domini, Canticum amantissimi, Hildegard von Bingen.

Συντελεστές: Maria Charvat, Ιωάννα Καραμολέγκου, Isabell Köstler, Joanna Kucharko, Kinga Majorossy.

* Πληροφορίες από Βικιπαίδεια
Το γρηγοριανό μέλος (ονομάζεται επίσης και μονωδικό άσμα) είναι το μονοφωνικό λειτουργικό μέλος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Εκτελείται από τον ιερέα, τον πρωτοψάλτη, τη χορωδία, που αποτελείται από κληρικούς και παιδιά, και από το εκκλησίασμα.

Όπως η μουσική των Ελλήνων και των Εβραίων απ’ όπου κατάγεται, το γρηγοριανό μέλος αποτελείται από μία μονογραμμική μελωδία. Με άλλα λόγια, είναι Μονοφωνικό ως προς την υφή του, στερείται δηλαδή τη διάσταση της αρμονίας και της αντίστιξης. Η φωνητική γραμμή που κυλάει αβίαστα, προσαρμόζεται επιδέξια στο λατινικό κείμενο. Γενικά, η γρηγοριανή μελωδία είναι απελευθερωμένη από τον κανονικό τονισμό. Στο μελωδικό του ύφος, το γρηγοριανό μέλος αποφεύγει τα μεγάλα άλματα και τις δυναμικές αντιθέσεις. Η απαλή του άνοδος και η πτώση συγκροτούν ένα είδος εξαϋλωμένου μουσικού λόγου, “μια προσευχή πάνω στους τόνους”.