Τις τελευταίες εβδομάδες (Οκτώβριος-Νοέμβριος 2019) δημοσιεύθηκε σε συνέχειες, στο Atlantea, το διήγημα του Ανδρέα Βλάχου “Ο Βάττος” που έγινε με ενθουσιασμό δεκτό απο το αναγνωστικό μας κοινό και είχε πολλά κολακευτικά σχόλια.
Μπορείτε να διαβάσετε τον “Βάττο” σε ενιαίο κείμενο, σε μορφή pdf, στο σύνδεσμο που βρίσκεται στο τέλος αυτού του άρθρου.
Στη μίνι συνέντευξη που ακολουθεί ο κ. Ανδρέας Βλάχος, που το επάγγελμά του είναι γιατρός-ουρολόγος στη Σαντορίνη, μας λέει για τη σχέση του με το γράψιμο και τις σκέψεις του γύρω από αυτό.
Atlantea: Με την εξιστόρηση των κατορθωμάτων του Βάττου έγινε περισσότερο γνωστό το “συγγραφικό” σας ταλέντο. Πόσο καιρό ασχολείστε με το γράψιμο και ποια ανάγκη σας εκφράζεται μέσω του γραψίματος;
Ανδρέας Βλάχος: Δεν ξέρω αν έχω ταλέντο και σίγουρα δεν θα αναφερόμουν στον εαυτό μου ως συγγραφέα.Όμως αγαπάω πολύ το γράψιμο. Γράφω από μικρός. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διηγηθούν προφορικά μια ιστορία ή ένα ανέκδοτο με καταπληκτικό τρόπο και να είναι γοητευτικοί εκφράζοντας τα αισθήματά τους μιλώντας. Δεν είμαι από αυτούς. Για εμένα ήταν πάντα ευκολότερο να γράφω. Έτσι οργανώνω καλύτερα το μυαλό μου και δείχνω πιο καθαρά αυτά που νιώθω.
Κάποιοι απολαμβάνουν μόνοι όσα τους αρέσουν. Αλλά οι περισσότεροι θέλουμε να μοιραζόμαστε. Ένα καλό βιβλίο, μια ταινία, μια εμπειρία, κάποια εξιστόρηση. Το προκλητικό στο γράψιμο είναι να κάνεις ενδιαφέρον και για τους άλλους αυτό που αρέσει σε εσένα.
Atlantea: Πώς προέκυψε η ενασχόληση συγκεκριμένα με τον Βάττο; Τι σας τράβηξε στην ιστορία του;
Ανδρέας Βλάχος: Κατ’ αρχάς ότι ήταν από εδώ, ότι έχει περπατήσει την ίδια γη με εμάς. Έπειτα, ότι παραμένει ένας άγνωστος στον τόπο του. Υποθέτω ότι δε θα ονομαστούν ποτέ δρόμοι μας ή πλατείες για αυτόν, παρότι ιστορικά υπήρξε ένας από τους πλέον σημαντικούς Θηραίους.
Επίσης ότι από τη ζωή του γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα. Μόνο κάποια ορόσημα, κάποιες τελείες. Τις οποίες πρέπει να ενώσουμε για να βγει νόημα. Ωστόσο το μυστήριο θα συντηρείται.
Ίσως όμως, πιο πολύ από όλα, με τράβηξε η ιστορία του Βάττου επειδή ενσαρκώνει ένα διαχρονικό αρχέτυπο, όχι αυτό του ήρωα αλλά του σχεδόν συνηθισμένου ανθρώπου ο οποίος υπερβαίνει τα όριά του. Είχε ένα φυσικό ελάττωμα που καθόρισε ακόμα και το όνομα με το οποίο τον μάθαμε, ενώ κατά πάσα πιθανότητα ήταν πολιτικός εξόριστος. Ακόμα και στις σκοτεινότερες στιγμές όμως λειτούργησε βάσει λογικής. Όταν βλέπει την Πλατέα και συνειδητοποιεί ότι του ζητούν το αδύνατο αψηφά τη βούληση του μαντείου και της πόλης και επιστρέφει πίσω στη Θήρα με τρομερό κίνδυνο. Αυτό το βρίσκω εκπληκτικό. Και τελικά δείχνει τις ικανότητές του στα δύσκολα όταν μένει χωρίς επιλογή. Προσωπικά, έτσι κι αλλιώς δεν εμπιστεύομαι τους ηγέτες με φιλοδοξίες, αυτούς που πιστεύουν ότι τους οδηγεί το πεπρωμένο και ότι είναι σπουδαιότεροι από τον σκοπό που υπηρετούν.
Atlantea: Έχετε ετοιμάσει και άλλες ιστορίες να μας διηγηθείτε; Ποια θα είναι η επόμενη;
Ανδρέας Βλάχος: Ξέρω ότι αυτά που με ενδιαφέρουν βρίσκονται στις λιγότερο φωτισμένες γωνίες της Ιστορίας. Αρκεί να έχουν κάτι να μας πουν και σήμερα. Δεν νιώθω σίγουρος ότι μπορώ να σκαρώσω μια ιστορία μυθοπλασίας, ένα διήγημα. Άλλωστε απευθύνομαι σε λίγους ανθρώπους και το γνωρίζω. Μάλλον ωστόσο θα είναι κάτι διαφορετικό. Σκέφτομαι να γράψω για το σίλφιο, ένα ενδημικό φυτό της Κυρήνης που βοήθησε αφάνταστα την περιοχή να ευημερήσει αλλά αυτή η ιστορία επιτυχίας οδήγησε στην εξαφάνισή του. Θα δούμε.
“Ο Βάττος” του Ανδρέα Βλάχου* – Για το πλήρες κείμενο κλικ εδώ.
* Ο Ανδρέας Βλάχος ζει με την οικογένειά του και εργάζεται ως Ουρολόγος στη Σαντορίνη. Επικοινωνεί γράφοντας για αυτά που γνωρίζει, για αυτά που αγαπά και για αυτά που ζητούν την προσοχή μας.
