Από τον Δρ. Βασίλη Νομικό*
Ακούμε συχνά πως κάποιος υπεβλήθη σε επέμβαση διόρθωσης βλαβών στις αρτηρίες της καρδιάς (τις στεφανιαίες αρτηρίες δηλαδή) με μπαλονάκι και πως συχνά αυτό συνοδεύτηκε από τοποθέτηση stent.
Η όλη διαδικασία ακολουθεί τον έλεγχο που έχει γίνει για το αν υπάρχουν στενώσεις στις αρτηρίες αυτές, με τη μέθοδο της στεφανιογραφίας. Την είσοδο δηλαδή ενός καθετήρα από τον μηρό και πρόσφατα από το χέρι, ο οποίος φτάνοντας στην καρδιά μας επιτρέπει την έγχυση ειδικού σκιαγραφικού υγρού μέσα στα αγγεία που τρέφουν την καρδιά, με αποτέλεσμα την πλήρη απεικόνιση των πιθανών στενώσεων. Συνήθως αμέσως μετά την διαπίστωση του προβλήματος και εφόσον η όποια στένωση είναι σημαντική (συνήθως άνω του 70%), μαζί και με κάποιες άλλες προϋποθέσεις, λαμβάνεται η απόφαση προσπάθειας διάνοιξης της στένωσης. Να σημειωθεί εδώ πως δεν μιλάμε για αφαίρεση του υλικού που προκαλεί την στένωση αυτή, αλλά για συμπίεσή της προς τα έξω. Αυτό επιτυγχάνεται με την είσοδο ενός καθετήρα, ο οποίος προωθείται έως το σημείο της στένωσης και κατόπιν ένα ειδικό «μπαλόνι» στην άκρη του, φουσκώνει για λίγα δευτερόλεπτα, σπρώχνοντας την αθηρωματική πλάκα στα τοιχώματα του αγγείου.
Αφού επιτευχθεί ικανοποιητική διάνοιξη του αυλού του αγγείου, το μπαλόνι αυτό αφαιρείται. Να σημειωθεί πως η διάνοιξη αυτή δεν είναι πάντα εύκολη γιατί συχνά η αθηρωματική πλάκα είναι σημαντικά σκληρυμένη από εναπόθεση ασβεστίου και κάνουν την συμπίεσή της δύσκολη και το φούσκωμα επαναλαμβάνεται κάποιες φορές.
Μετά λοιπόν την αφαίρεση του μπαλονιού αυτού, εισάγεται ένας νέος καθετήρας, στην άκρη του οποίου υπάρχει ένα είδος μεταλλικού δικτυωτού πλέγματος, το οποίο και πάλι με ένα μπαλόνι τεντώνεται και πιέζει τα τοιχώματα στο σημείο της διάνοιξης, σε μια προσπάθεια διατήρησης του αρχικά καλού αποτελέσματος. Η τοποθέτηση αυτού του πλέγματος, του stent δηλαδή, είναι εφικτή στο 90% περίπου των περιπτώσεων. Επειδή και στα stent υπάρχει, έστω και σχετικά μικρή, πιθανότητα επαναστένωσης, διαποτίζονται με ειδικά φάρμακα ώστε να μειωθεί αυτή η πιθανότητα. Φάρμακα που μειώνουν την επαναστένωση λαμβάνονται και από το στόμα για διάστημα περίπου ενός χρόνου, συνήθως.
Η όλη διαδικασία κρατάει από μισή έως δύο ώρες συνήθως και γίνεται με απλή τοπική νάρκωση στο σημείο εισόδου των καθετήρων. Είναι ανώδυνη και σχεδόν ακίνδυνη. Τα μόνα ενοχλήματα που ίσως υπάρξουν εμφανίζονται την στιγμή φουσκώματος του μπαλονιού και ο όποιος κίνδυνος αφορά την πιθανή πολύ κακή κατάσταση των αγγείων της καρδιάς, γεγονός που σημαίνει πως ο ασθενής αυτός κινδυνεύει έτσι και αλλιώς στην καθημερινότητά του.
Σε περιστατικά που η μέθοδος αυτή δεν μπορεί να εφαρμοστεί, πχ κρίσιμες βλάβες στο στόμιο του αγγείου ή πολλές βλάβες (άνω των 2-3), η αντιμετώπιση της νόσου γίνεται χειρουργικά, δηλαδή με το γνωστό bypass, για το οποίο θα μιλήσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
* Ο κ. Βασίλης Νομικός είναι καρδιολόγος στον Καρτεράδο Σαντορίνης
