Το σύμπτωμα

Χρονογράφημα της Μαρίας Μαυρικάκη*

-Ωραία μέρα σήμερα!
-Ναι, αλλά αύριο είπε βροχές.

Έτσι απαντώ συνήθως. Ανήκω στην κατηγορία των απαισιόδοξων. Ποιο μισοάδειο ποτήρι; Εγώ σταγόνες βλέπω, ακόμα κι όταν είναι ξέχειλο. Παραπονάκι μου, που λέει κι ένα παλιό τραγούδι, αυτό είμαι. Και τώρα έχω μπερδευτεί. Εκεί που παραπονιόμουν ασταμάτητα για τον καιρό και τη διαιτησία, βρέθηκα απέναντι σε κάτι σχεδόν ανεξέλεγκτο.

Ακούω για βομβαρδισμούς αμάχων, μα συμβαίνουν πολύ μακριά από εδώ. Βλέπω ουρές προσφύγων να κινούνται προς τα σύνορά μας με μωρά στην αγκαλιά ή με άδεια χέρια. Θα μου πεις, ο Έβρος απέχει πολύ, περισσότερο κι από τη Σάμο, τη Μυτιλήνη, τη Χίο και τη Λέρο, ευτυχώς εκεί μεσολαβεί θάλασσα. Παρακολουθώ εξαντλημένους ένστολους να παλεύουν, μέσα σε άγρια βία και κόλαση φωτιάς μερόνυχτα τώρα, για να προστατεύσουν εμένα και τη χώρα μας. Φαντάσου να ήταν ανάμεσά τους τα δικά μου παιδιά. Ομολογώ ότι τα έχω χαμένα, έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Για ποιο από όλα να πρωτογκρινιάξω;

Κάθομαι και μετρώ μέρες ανάποδα. Φέτος του Ευαγγελισμού θα είναι διαφορετικά. Χωρίς παρέλαση και με την καμπάνα να χτυπά χαρμόσυνα ή πένθιμα, ανάλογα αν έχω αρπάξει ή όχι τον ιό τον καιρό που αλώνιζα, πριν βγει η οδηγία. Έως τότε, μένω κλεισμένος στο σπίτι μου. Μπορώ να το κάνω. Άλλοι δεν μπορούν. Χρειάζεται να παρουσιαστούν οπωσδήποτε στη δουλειά τους, πρέπει να μπουν στα λεωφορεία, υπηρετούν σε μονάδες υγείας, οφείλουν να έρχονται σε επαφή με κόσμο πολύ, κι όμως εγώ απελπίζομαι με την κατάσταση. Δεν είμαι σε ανοσοκαταστολή, δεν έχω σοβαρή χρόνια πάθηση, κι όμως εγώ νιώθω πανικό για το ενδεχόμενο να νοσήσω. Δεν ανήκω σε ομάδα υψηλού κινδύνου, μου ζήτησαν απλώς για πρώτη φορά επισήμως να αυτοπεριοριστώ για να σωθούν άλλοι στην άκρη της ανθρώπινης αλυσίδας, κι όμως τρέμω μην πάθω εγώ κάτι. Δεν θα καταστραφώ οικονομικά, δεν μου ζητήθηκε να τρέξω να συνδράμω στην αναχαίτιση του κακού, έχω όλο τον χρόνο δικό μου να αναπαράγω τα χιλιάδες που γράφονται, σχολιάζοντας τη συμφορά που μας βρήκε και τους ανίκανους που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Δεν προλαβαίνω να ανοίξω ένα βιβλίο να ξεχαστώ. Θέλω διαρκή ενημέρωση. Παραμένω χαμένος μέσα στις αναρτήσεις και τις ειδήσεις. Άρχισα να ζαλίζομαι από τα νέα. Προχτές διάβασα για τον εμβολισμό και κατάλαβα εμβολιασμό. Πλήρης σύγχυση μυαλού. Είναι μήπως σύμπτωμα; Έχω κολλήσει;

*Η Μαρία Μαυρικάκη είναι συγγραφέας. Πρόσφατο έργο της είναι το μυθιστόρημα “Περαστικά” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αίολος.

Όλες οι δημοσιεύσεις με τα χρονογραφήματα της Μαρίας Μαυρικάκη:
https://bit.ly/35O9uoH