Με αφορμή την προχθεσινή (5/4) 17η επέτειο από την ημέρα που το Sea Diamond βυθίστηκε στην καλντέρα της Σαντορίνης, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Θηραίων Πολιτών για την ανέλκυση του πλοίου, σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο για 17 χρόνια αδράνειας και αδιαφορίας και καταλογίζει διαχρονική έλλειψη πολιτικής βούλησης ώστε να υποχρεωθεί η πλοιοκτήτρια εταιρεία να πληρώσει για την απομάκρυνση του ναυαγίου.
Οι κάτοικοι της Σαντορίνης συνεχίζουν να διεκδικούν την άμεση ανέλκυση του ναυαγίου προκειμένου να εξαλειφθεί κάθε περιβαλλοντικός κίνδυνος για το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον της περιοχής και δηλώνουν ότι ο αγώνας τους θα είναι διαρκής μέχρι τελικά να δικαιωθούν.
Αναλυτικά στην ανακοίνωσή της η Συντονιστική Επιτροπή αναφέρει:
“Δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια από το ναυάγιο του Sea Diamond στην Καλντέρα της Σαντορίνης!
Δεκαεπτά χρόνια αδράνειας, αδιαφορίας και υποκρισίας πως τάχα κάποιοι νοιάζονται και ενδιαφέρονται να απαλλάξουν το φυσικό περιβάλλον της Σαντορίνης από αυτή την τοξική βόμβα. Όσοι κατοικούμε στο νησί όμως αδυνατούμε να ξεχάσουμε το περιβαλλοντικό έγκλημα που συνέβη στις 5 και 6 Απριλίου του 2007. Για 14 ώρες εκείνο το βράδυ αφέθηκε να βυθίζεται στη θάλασσά μας, μια κινητή πόλη που ξόδευε πολλαπλάσιες ποσότητες υλικών από μια πόλη 2.000 κατοίκων. Δεκάδες τόνοι λιπαντικών και λάδια μηχανής, εκατοντάδες κιλά ανόδια που περιέχουν βαρέα μέταλλα όπως μόλυβδο, κάδμιο και ψευδάργυρο, χιλιάδες μέτρα καλωδιώσεων που περιέχουν χαλκό, εκατοντάδες λίτρα ηλεκτρολύτη στις μπαταρίες του πλοίου που περιέχουν ισχυρά οξέα, μόλυβδο και κάδμιο, υδραυλικά υγρά, ψυκτικά υγρά, χρώματα, αντισκωριακά, σταθεροποιητές βαφών, βρωμιούχες επιβραδυντικές χημικές ενώσεις, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, καθαριστικά (χλωρίνες), οικιακά απορρίμματα, υγρά λύματα, και εκατοντάδες τόνοι μαζούτ στις δεξαμενές του πλοίου. Όλα αυτά μαζί, συνθέτουν ένα μεγάλο τοξικό κοκτέιλ επικίνδυνων υλικών που βαθμιαία υποβαθμίζουν και ρυπαίνουν καθημερινά τη θάλασσα της δημοφιλέστερης καλντέρας του πλανήτη. Μία περιοχή NATURA 2000, μία περιοχή που αποτελεί παγκοσμίως την βιτρίνα της τουριστικής βιομηχανίας τη χώρας μας.
Το ναυάγιο του Sea Diamond αποτελεί άλλη μία ντροπή για την πολιτεία που αδρανεί και δεν εφαρμόζει τη νομοθεσία! Άλλη μία ντροπή για την εκτελεστική εξουσία που αποτυγχάνει εδώ και 17 χρόνια να κάνει το αυτονόητο: δηλαδή να καλέσει και να υποχρεώσει τον πλοιοκτήτη και τον ασφαλιστικό του οργανισμό να πληρώσει για την ανέλκυση του ναυαγίου, όπως προστάζει ο νόμος 2881/2001 και το Σύνταγμα 24 του Ελληνικού Συντάγματος. “Ο Ρυπαίνων Πληρώνει”.
Αντ’ αυτού η πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια απέναντι στο έγκλημα για άλλη μια φορά… Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε κάθε Δημοκρατικά ευνομούμενη Πολιτεία, η κεντρική Διοίκηση αδρανεί, κωλυσιεργεί και δεν έχει την πολιτική βούληση να εφαρμόσει τη σχετική νομοθεσία, ενώ ταυτόχρονα δεν υλοποιεί τις αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης!
Γιατί άραγε; Τίνος συμφέροντα τελικά εξυπηρετούνται; Γιατί αγνοούνται ακόμη και οι αποφάσεις του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου του ΣτΕ; Γιατί στην περίπτωση του ναυαγίου του Sea Diamond δεν εφαρμόζονται οι νόμοι και τα άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος;
Σύμφωνα με την απόφαση 1820/2019 του Συμβουλίου της Επικρατείας, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας έχει άμεση και αυτοτελή υποχρέωση να κινήσει τις διαδικασίες ανέλκυσης του Sea Diamond, καθώς “…το βυθισμένο ναυάγιο αποτελεί αυτοτελώς πηγή ρύπανσης για το θαλάσσιο περιβάλλον λόγω της έκλυσης τοξικών και επικίνδυνων ουσιών και απειλείται μεγαλύτερη οικολογική υποβάθμιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος στο μέλλον λόγω της προϊούσας διάβρωσής του”.
– Παρά την απόφαση 515/2016 του Αρείου Πάγου, με την οποία αποφασίστηκε τελεσίδικα η ενοχή του Πλοιάρχου του μοιραίου κρουαζιερόπλοιου και του Διευθυντή Επιχειρήσεων της συνδιαχειρίστριας εταιρείας.
– Παρά τις δικαστικές πραγματογνωμοσύνες του 2020, που αποδεικνύουν ότι το ναυάγιο του Sea Diamond συνεχίζει να ρυπαίνει τη θαλάσσια περιοχή της Σαντορίνης και θα συνεχίσει για 420 χρόνια ακόμη εφόσον δεν ανελκυθεί, ενώ ταυτόχρονα απεφάνθησαν ότι η ανέλκυσή του είναι εφικτή με τις σύγχρονες μεθόδους και τεχνικές.
– Παρά την απόφαση 1820/2019 του Συμβουλίου της Επικρατείας.
– Παρά την απόφαση 159/2023, του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς, που επιδίκασε υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το ποσό των 6.000.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο, ως αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης, αποδεχόμενο και βασιζόμενο πλήρως στα αποτελέσματα της πραγματογνωμοσύνης που αναφέρουμε παραπάνω.
– Παρά το γεγονός ότι το Sea Diamond παραμένει βυθισμένο δίπλα στην περιοχή Natura 2000 της Παλιάς και Νέας Καμμένης εδώ και δεκαεπτά (17) χρόνια και η παράλειψη ανέλκυσής του συνιστά παραβίαση των αντίστοιχων διεθνών υποχρεώσεων της χώρας.
– Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το Πράσινο Διαβατήριο του πλοίου και τις δικαστικές πραγματογνωμοσύνες, το ναυάγιο συνιστά συνολικά μία τοξική βόμβα που συνεχώς διαβρώνεται απειλώντας με σοβαρότατη οικολογική καταστροφή το θαλάσσιο οικοσύστημα της Σαντορίνης.
– Παρά τις αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες και εκκλήσεις του Θηραϊκού λαού εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια και το ότι η κεντρική Διοίκηση κατέληξε στην τεχνική λύση της ανελκύσεως ως βέλτιστης για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του ναυαγίου,
η πολιτεία αδρανεί, κωλυσιεργεί και αγνοεί τις δικαστικές αποφάσεις, επιτρέποντας για άλλη μία φορά να συνεχίζεται ένα περιβαλλοντικό έγκλημα!
Φτάνουν πια τα εγκλήματα στη χώρα μας. Είναι ανεπίτρεπτο να τα αφήνουμε να συμβαίνουν και έπειτα να τα ονομάζουμε μεμονωμένα γεγονότα, αναζητώντας για χρόνια τους ενόχους που συχνά μένουν ατιμώρητοι!
Τείνουμε να μηδενίσουμε πλέον την αξία της Ανθρώπινης Ζωής! Τείνουμε να καταρρακώσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στο κράτος. Κοντεύουμε να χάσουμε πλέον την αίσθηση προστασίας από το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους…
Άλλη μία μαύρη επέτειος για το ναυάγιο του Sea Diamond στην καλντέρα της Σαντορίνης!
Δεν κουραζόμαστε όμως να διεκδικούμε το δίκιο μας. Έχουμε χρέος απέναντι τα παιδιά μας, να προστατεύσουμε το φυσικό περιβάλλον που θα τους παραδώσουμε για να ζήσουν, όπως μας το παρέδωσαν και οι πρόγονοί μας σε εμάς. Διεκδικούμε την άμεση ανέλκυση του ναυαγίου του K/Z Sea Diamond, την εξάλειψη κάθε περιβαλλοντικού κινδύνου για το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον της περιοχής του ναυαγίου και την αποκατάσταση κάθε περιβαλλοντικής ζημίας που προκλήθηκε από το ναυάγιο και την παραμονή του στο βυθό. Δηλώνουμε τη συνέχιση του αγώνα μας μέχρι την τελική δικαίωση όλων μας, όπως αρμόζει σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία”.
