Κείμενο Μιχάλη Ρούσσου για νησιωτικότητα, εντοπιότητα, στέγαση ιατρών και δωρεές προς το νοσοκομείο

Σε μια σειρά επίκαιρων θεμάτων που αφορούν στη λειτουργία του Γενικού Νοσοκομείου Θήρας αναφέρεται σε κείμενό που μας απέστειλε ο κος Μιχάλης Ρούσσος, γνωστός Θηραίος δικηγόρος, πρώην έπαρχος Θήρας και μέλος του ΔΣ της ΑΕΜΥ ΑΕ, η οποία διαχειρίζεται το Γενικό Νοσοκομείο Θήρας.

Ο κ. Ρούσσος καταρχήν αναφέρεται στο θέμα της νησιωτικότητας και στην ανάγκη πριμοδότησης όσων επιθυμούν να εργασθούν στο Νοσοκομείο Θήρας και προέρχονται από τις Κυκλάδες ή από μικρά νησιά άλλων νομών. Αλληλένδετο θεωρεί το θέμα της εντοπιότητας και εκτιμά ότι και αυτή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σημειώνοντας χαρακτηριστικά “αντιμετωπίζουμε στην ΑΕΜΥ το φαινόμενο εργαζόμενοι προερχόμενοι εκτός νομού Κυκλάδων να επικαλούνται προσωπικά προβλήματα καθώς και προβλήματα προσαρμογής και ενώ έχουν προσληφθεί για τις ανάγκες του νοσοκομείου Σαντορίνης, να ζητούν να εργαστούν στην ΑΕΜΥ στην Αθήνα.”

Σχετικά με το φλέγον θέμα της στέγασης των γιατρών του νοσοκομείου ο κος Ρούσσος κάνει λόγο για πολλά σπίτια που προσφέρθηκαν στην αρχή του χρόνου προς ενοικίαση, ωστόσο σημειώνει ότι “λόγω της πολύμηνης ασάφειας ως προς τη χρηματοδότηση του ενοικίου (ας μην ξεχνάμε και τούτο, ότι δηλαδή στη Σαντορίνη οι φορολογικές υποχρεώσεις είναι ιδιαιτέρως αυξημένες) αναγκάστηκαν να τα νοικιάσουν σε τρίτους”.

Τέλος, κάνει γνωστό πως πρόσφατα ανοίχτηκε τραπεζικός λογαριασμός για κατάθεση δωρεών υπέρ της λειτουργίας του νοσοκομείου και κυρίως για τα ενοίκια των γιατρών. Σύμφωνα με πληροφορίες του atlantea, ο λογαριασμός θα κοινοποιηθεί στο ευρύ κοινό τις προσεχείς ημέρες, προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία των δωρεών.

Ολόκληρο το κείμενο του κου Ρούσσου ακολουθεί:

Α. Διότι η νησιωτικότητα δεν ξεχάστηκε στη Νίσυρο

Με χαρά και συγκίνηση άκουσα τον Έλληνα Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, να λέει από τη Νίσυρο ότι η νησιωτικότητα είναι ευλογία και πλεονέκτημα, ότι οι νησιώτες μένουν στα νησιά όχι μόνο τα καλοκαίρια αλλά δώδεκα μήνες, μένουν στα νησιά όταν έχει απαγορευτικό, ότι οφείλουμε σεβασμό προς τους νησιώτες, ότι και οι νησιώτες έχουν δικαίωμα στη ζωή και στην εργασία όχι μόνο για τη δική τους προκοπή αλλά και για την προκοπή του τόπου, ότι πρέπει να απαντήσουμε στο μεγάλο θέμα της ανεργίας, της φυγής των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, της ερήμωσης των νησιών από νέο έμψυχο δυναμικό, ότι η νησιωτικότητα είναι θεμέλιο στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και άρθρο του  ελληνικού Συντάγματος, είναι ένα ζήτημα ίσων δικαιωμάτων και δημοκρατίας, και προστασίας των εθνικών μας συμφερόντων, ότι η νησιωτική πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι μια ομιλία και μια απλή εξαγγελία, αλλά είναι μια καθημερινή μάχη, ένας δύσκολος καθημερινός αγώνας.

Πιστεύω ότι σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να ταχθεί και η ΑΕΜΥ. Συγκεκριμένα οι υποψήφιοι για εργασία στο νοσοκομείο της Σαντορίνης, από τα νησιά των Κυκλάδων και μικρά νησιά άλλων νομών πρέπει να πριμοδοτούνται. Για παράδειγμα το παιδί του πολύτεκνου ψαρά από μικρό νησί με το απαιτούμενο δίπλωμα πως μπορεί να έχει προϋπηρεσία; Ο νέος αυτός επιστήμονας δικαιούται να βοηθηθεί στο ξεκίνημά του, να βοηθηθεί ώστε να μείνει και να εργαστεί στην πατρίδα του.

Αλληλένδετη με τη νησιωτικότητα είναι η εντοπιότητα και πρέπει και αυτή να λαμβάνεται υπόψη. Γενικότερα και ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον χαμηλά αμειβόμενο εργαζόμενο να επιβιώσει μακριά από τον τόπο που έχει ήδη οργανώσει τη ζωή του, μακριά από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του. Γι’ αυτό το λόγο (εκτός των άλλων) ο νομοθέτης έχει καθιερώσει την εντοπιότητα.

Αυτό είναι και το λογικό. Οι κάτοικοι των Κυκλάδων να εργάζονται στις Κυκλάδες, οι κάτοικοι της Αθήνας στην Αθήνα, οι κάτοικοι της Πάτρας στην Πάτρα κοκ. Διαφορετικά προκαλείται ακούσια και ανούσια μετανάστευση.

Αντιμετωπίζουμε στην ΑΕΜΥ το φαινόμενο εργαζόμενοι προερχόμενοι εκτός νομού Κυκλάδων να επικαλούνται προσωπικά προβλήματα καθώς και προβλήματα προσαρμογής και ενώ έχουν προσληφθεί για τις ανάγκες του νοσοκομείου Σαντορίνης, να ζητούν να εργαστούν στην ΑΕΜΥ στην Αθήνα. Από τη μια οι προσωπικοί λόγοι είναι βεβαίως σεβαστοί. Από την άλλη όμως είναι δυνατόν ένας εργαζόμενος να προσλαμβάνεται για τις ανάγκες του νοσοκομείου Σαντορίνης, να πληρώνεται από τη Σαντορίνη και να δουλεύει στην Αθήνα; Και όλα αυτά να συμβαίνουν ενώ για την ίδια θέση υπάρχουν υποψήφιοι από τη Σαντορίνη. Η παράλειψη λήψης υπόψη της εντοπιότητας μας φέρνει αντιμέτωπους με δύσκολες και λεπτές καταστάσεις, οδηγεί σε αδικίες και τελικά εμποδίζει την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία του νοσοκομείου.

Β. Από την αρχή του έτους πολλοί Σαντορινιοί προσέφεραν τα σπίτια τους προς ενοικίαση στους γιατρούς. Λόγω της πολύμηνης ασάφειας ως προς τη χρηματοδότηση του ενοικίου (ας μην ξεχνάμε και τούτο, ότι δηλαδή στη Σαντορίνη οι φορολογικές υποχρεώσεις είναι ιδιαιτέρως αυξημένες) αναγκάστηκαν να τα νοικιάσουν σε τρίτους. Τους ευχαριστώ θερμά για τη διάθεση προσφοράς και συνεργασίας και για την υπομονή τους. Επίσης ευχαριστώ θερμά όλους όσους ενοικιάζουν, εννοείται και φυσικά με απόδειξη, σπίτια στους γιατρούς. Όλοι όσοι νοικιάζουν σπίτια στους γιατρούς συμβάλλουν καθοριστικά στη λειτουργία του νοσοκομείου.

Γ. Έχει ανοίξει λογαριασμός για την κατάθεση δωρεών υπέρ του νοσοκομείου. Προσκαλώ τους Σαντορινιούς, όπως έκαναν σε κάθε στάδιο, να στηρίξουν και πάλι το νοσοκομείο και να κάνουν δωρεές υπέρ του νοσοκομείου και ιδιαιτέρως για τα ενοίκια των γιατρών. Η συμβολή κάθε δωρητή έχει ανεκτίμητη αξία για τη λειτουργία του νοσοκομείου.

Ο λαός της Σαντορίνης εμπνεύστηκε τη δημιουργία του νοσοκομείου, ο λαός της Σαντορίνης πέτυχε την κατασκευή του (και μάλιστα σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα), ο λαός της Σαντορίνης προστάτευσε το δημόσιο χαρακτήρα του και πέτυχε με τους αγώνες του την έναρξη λειτουργίας του νοσοκομείου, ο λαός της Σαντορίνης έχει αγκαλιάσει το νοσοκομείο και τους εργαζομένους σε αυτό. Και πάλι ο λαός της Σαντορίνης θα πετύχει τη σωστή λειτουργία του νοσοκομείου.

Αγωνιστήκαμε και πετύχαμε στο παρελθόν, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε και πετυχαίνουμε και στο μέλλον.