Οι διάττοντες Περσείδες, η πιο εντυπωσιακή καλοκαιρινή βροχή πεφταστεριών, θα κορυφωθούν και φέτος στην καρδιά του Αυγούστου, συγκεκριμένα το βράδυ του Σαββάτου 12/8 προς ξημερώματα Κυριακής 13/8, στον νυχτερινό ουρανό της χώρας μας και γενικότερα του βορείου ημισφαιρίου.
Τα “πεφταστέρια” των Περσείδων είναι γρήγορα και φωτεινά, διαθέτοντας συνήθως μακριές πύρινες “ουρές”. Σύμφωνα με τη NASA, οι Περσείδες “δίνουν” περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων μέσα στο έτος. Το ρεκόρ τους ήταν το 1993, όταν είχαν καταγραφεί περίπου 300 μετέωρα την ώρα, ενώ συνήθως “δίνουν” 50-60 την ώρα. Φέτος, ο ουρανός θα είναι αρκετά σκοτεινός καθώς το φεγγάρι θα είναι μια φθίνουσα ημισέληνος, σε αντίθεση με πέρσι που η κορύφωση των Περσείδων συνέπεσε με πανσέληνο, καθιστώντας πιο δύσκολη την παρατήρησή τους.
Εμφανίζονται σχεδόν σε όλα τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο, μολονότι φαίνεται να προέρχονται κυρίως από τα βορειοανατολικά, από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν και το όνομά τους. Τα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά περίπου από τις 17 Ιουλίου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν έως τις 24 Αυγούστου. Η βροχή αρχίζει λίγο μετά τη δύση του ήλιου, αλλά όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα “πεφταστέρια” οπουδήποτε στον ουρανό.
Οι Περσείδες, οι οποίες καταγράφηκαν για πρώτη φορά από Κινέζους αστρονόμους το 36 μ.Χ., προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), διαθέτει έναν τεράστιο πυρήνα διαμέτρου περίπου 26 χιλιομέτρων.
Ο εν λόγω κομήτης είναι το μεγαλύτερο γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα και χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για να πραγματοποιήσει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Το τελευταίο κοντινό πέρασμά του από τη Γη ήταν το 1992 και το επόμενο αναμένεται το 2126, ενώ δεν φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο μέλλον.
Τα μετέωρά του, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα σχεδόν 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 130 χλμ., οπότε και αρχίζουν να γίνονται ορατά από τους παρατηρητές. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1.650 βαθμοί Κελσίου), σε ύψος άνω των 80 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.
