“Οι Φίλοι της Αγίας Αικατερίνας Οίας” είναι ένας όμιλος που ιδρύθηκε πρόσφατα με τη μορφή Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας με τους παρακάτω σκοπούς:
– τη σύσφιξη σχέσεων ανάμεσα σε όσους αγαπούν τον ιστορικό ναό της Αγίας Αικατερίνας Οίας, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και την ιστορία της Οίας
– τη συμβολή στη διατήρηση των κτισμάτων, αντικειμένων και εικόνων του ναού, καθώς και τη συνεχή προσπάθεια ανακαίνισής τους
– την προώθηση θεμάτων προβολής του θρησκευτικού τουρισμού, αγροτουρισμού και οικοτουρισμού
– την τουριστική προβολή και την επισκεψιμότητα του ναού
– τη δημιουργία μουσείου αντικειμένων του ναού και της μεσαιωνικής Οίας
– την προβολή της ιστορίας και της ιστορικής μνήμης της Σαντορίνης
– την προβολή των ναυτικών τεχνών, της ναυτιλίας και των θεμάτων προστασίας του θαλάσσιου οικοσυστήματος
– την χορήγηση υποτροφιών σε αγιογράφους, συντηρητές έργων τέχνης και μελετητές της νεώτερης ιστορίας των Κυκλάδων
– τη δημιουργία λέσχης γευσιγνωσίας και οινοφιλίας με σκοπό την προώθηση της αιγαιοπελαγίτικης διατροφής και των σαντορινιών προϊόντων.
Ήδη από τις πρώτες αποφάσεις του Προέδρου των Φίλων της Αγίας Αικατερίνας, κου Μανώλη Δαρζέντα, και της Διοικούσας Επιτροπής είναι η συντήρηση του τέμπλου του ναού και των εικόνων, καθώς και η λειτουργία εκθετηρίου των αντικειμένων του ναού με ελεύθερη είσοδο, σε χώρο ο οποίος θα λειτουργήσει τον Απρίλιο του 2014.
Η Αγία Αικατερίνα χτίσθηκε στις αρχές του 1600, αποτελεί δε σήμερα μαζί με τα ερείπια του Κάστρου Απανωμεριάς ή Αγίου Νικολάου, όπως λεγόταν τότε η Οία, το πιο παλιό Μνημείο της Οίας. Σήμερα, 400 χρόνια μετά, στέκει ολόρθα χωρίς ζημιές, αντιστεκόμενη στους διαχρονικούς καταστροφικούς σεισμούς του νησιού και τις φθορές του χρόνου.
Κύρια χαρακτηριστικά της ιστορικότητας του ναού, σύμφωνα και με το βιβλίο του Γιώργου Ανωμερίτη “Αγία Αικατερίνα Οίας, ένας άτρωτος πατριαρχικός σταυροπηγιακός ναός” (Εκδόσεις ΜΙΛΗΤΟΣ 2011) πρέπει να θεωρηθούν:
α) Η έκδοση τεσσάρων πατριαρχικών σιγιλλίων από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως από το 1641 και μετά με τα οποία αναγορεύθηκε ο ναός “σταυροπηγιακός και πατριαρχικός”. Δύο από τα σιγίλλια αυτά θεωρούνται ιδιαίτερης θεολογικής σημασίας, γιατί πραγματεύονται το θέμα της “αρρενογονίας” κατά τη διαδοχή των κτητόρων ενός ναού ή ενός μοναστηριού.
β) Η ανακάλυψη δεκαεπτά (17) φορητών εικόνων στο τέμπλο του ναού, έργα του αγιογράφου Χριστόδουλου Καλέργη, γεγονός που καθιστά το ναό ένα “Μουσείο Καλέργη”, αφού σε κανέναν άλλο ναό δεν υπάρχουν μαζεμένα τόσα πολλά έργα εικόνων του Μυκονιάτη ζωγράφου.
γ) Η μεγάλη εικόνα της Αγίας Αικατερίνας, η οποία αποτελεί μια σπάνια εικόνα Ναΐφ τέχνης, ζωγραφισμένη από τον Σαντορινιό ζωγράφο Εμμανουήλ Γουλιέλμο Βαρβαρήγο, ο οποίος είχε σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι (1880).
δ) Το αυθεντικό σιγίλλιο με μολύβδινη σφραγίδα του 1764 του Πατριάρχη Σαμουήλ Χατζερή (1763-1768)
ε) Το ξυλόγλυπτο, επιχρυσωμένο τέμπλο με τον Εσταυρωμένο, εξαιρετικής τέχνης, από τα ωραιότερα των Κυκλάδων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[adrotate banner=”24″]
