Φτωχότερος ο κόσμος του ελληνικού κρασιού – Απεβίωσε η Σταυρούλα Κουράκου-Δραγώνα

Απεβίωσε σήμερα (3/4) η Σταυρούλα Κουράκου-Δραγώνα, κορυφαία μορφή της οινολογίας και της αμπελουργίας, που ανέδειξε την ιστορία του ελληνικού κρασιού μέσα από το πλούσιο επιστημονικό και συγγραφικό της έργο. Ήταν ο άνθρωπος που χαρτογράφησε τον ελληνικό αμπελώνα και που υπερασπίστηκε και κατοχύρωσε 27 ελληνικές ονομασίες προέλευσης, με νεότερη αυτή του Vinsanto. Ήταν ο άνθρωπος που οραματίστηκε και αγωνίστηκε αποτελεσματικά για ένα καλύτερο μέλλον για την αμπελουργική οικονομία του τόπου μας, τον κλάδο και τους ανθρώπους του.

Τον Δεκέμβριο του 2014 βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, στην Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών, σε αναγνώριση της προσφοράς της στην επιστημονική τεκμηρίωση και στον εμπλουτισμό των γνώσεών μας σχετικά με την αμπελοοινική παράδοση κατά την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα.

Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, αγάπης και σεβασμού στο πρόσωπό της για τη στήριξη που προσέφερε για πάνω από 50 χρόνια στο ελληνικό κρασί, το 2022 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φοίνικα η τιμητική έκδοση “Οινάνθη”, μια συλλογή από 50 κείμενα από το προσωπικό της αρχείο, που συνιστά μια περιήγηση στην πολύτιμη εργογραφία της.

Το βιογραφικό της Σταυρούλας Κουράκου-Δραγώνα
Η Σταυρούλα Κουράκου – Δραγώνα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Διδάκτορας της χημικής επιστήμης με σπουδές οινολογίας στη Γαλλία, διηύθυνε επί εικοσαετία (1964-1984) το Ινστιτούτο Οίνου, ίδρυμα τεχνολογικής έρευνας του Υπουργείου Γεωργίας. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στον OIV, διεθνή διακυβερνητικό Οργανισμό αμπέλου και οίνου με 45 κράτη μέλη και έδρα το Παρίσι, από το 1960 μέχρι το 1979, οπότε εκλέχτηκε ομόφωνα πρόεδρός του. Είχε επισκεφθεί με αποστολή όλες σχεδόν τις αμπελουργικές χώρες του κόσμου αποκομίζοντας εμπειρίες και προσφέροντας υπηρεσίες στη διεθνή κοινότητα, για τις οποίες παρασημοφορήθηκε από την Γαλλία και την Ισπανία.

Μέλος πολλών διεθνών επιστημονικών εταιρειών, αντεπιστέλλον μέλος της Γεωργικής Ακαδημίας της Γαλλίας, μέλος της Ιταλικής Ακαδημίας Αμπέλου και Οίνου, χρημάτισε επανειλημμένα πρόεδρος επιτροπών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα αμπελοοινικής νομοθεσίας και αλκοολούχων ποτών. Ως πρόεδρος της ad hoc Επιτροπής του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας, εισηγήθηκε και επέτυχε την ψήφιση του κανονισμού (ΕΟΚ) για τα αλκοολούχα ποτά, στο πλαίσιο του οποίου κατοχυρώθηκε η αναγνώριση και προστασία της επωνυμίας “ούζο” ως αποκλειστικά ελληνικής.

Ως προϊσταμένη του Ινστιτούτου Οίνου, εισηγήθηκε το 1964 τη νομοθετική καθιέρωση και προστασία οίνων ελληνικών περιοχών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την κατηγορία των οίνων με γεωγραφική επωνυμία καταγωγής: των οίνων “Ονομασίας Προέλευσης”. Έτσι άρχισε ένα ερευνητικό πρόγραμμα που κάλυψε όλη την Ελλάδα, με συνέπεια να αναδειχθούν ξεχασμένες γηγενείς ποικιλίες αμπέλου και να επεκταθεί η αμπελοκαλλιέργεια σε περιοχές που φημίζονταν για την ποιότητα των κρασιών τους ήδη από παλαιότερους αιώνες, είχαν όμως εγκαταλειφθεί είτε λόγω των ιστορικών περιπετειών της χώρας είτε λόγω της καταστροφής των αμπελώνων από τη φυλλοξήρα.

Τη δεκαετία του 1970, με δική της εισήγηση, αναγνωρίστηκαν νομοθετικά οι πρώτες γεωγραφικές επωνυμίες καταγωγής και έκαναν την εμφάνισή τους στην αγορά οι πρώτοι ελληνικοί οίνοι “Ονομασίας Προελεύσεως”, τους οποίους υποστήριξε επί σειρά ετών με πολλές δημοσιεύσεις στον ελληνικό και ξένο Τύπο, με ανακοινώσεις σε Συνέδρια και διεθνή fora, αλλά και με αυτοτελείς εκδόσεις.

Υπήρξε ένας οραματιστής δημόσιος υπάλληλος, τεχνοκράτης, που είχε τη δύναμη να κάνει το όραμα πράξη.

Σημαντική είναι η εργογραφία της και σε αρχαιογνωστικής φύσεως θέματα, δεδομένου ότι έχει μελετήσει την αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία και έχει δημοσιεύσει σειρά εργασιών σχετικά με την Άμπελο και τον Οίνο στον Ελληνικό αρχαίο κόσμο.