Με τον Νορβηγό Magnus Carlsen να διατηρεί τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στο σκάκι νικώντας τον έτερο διεκδικητή Sergey Karjakin ολοκληρώθηκε η σειρά των αγώνων του παγκοσμίου πρωταθλήματος 2016, που πραγματοποιήθηκαν στη Ν. Υόρκη, 11-30 Νοεμβρίου.
Με την ματιά του ειδικού στο σκάκι, ο κος Παναγιώτης Φρεντζάς του Αθλητικού Σκακιστικού Ομίλου Σαντορίνης, σχολιάζει στο atlantea τη σειρά των αναμετρήσεων μεταξύ των δύο Γκρανμαίτρ:
“Το πρόσφατο ματς για τον παγκόσμιο τίτλο μεταξύ του Νορβηγού Παγκόσμιου Πρωταθλητή Magnus Carlsen, και του διεκδικητή Ουκρανού (αγωνίζεται εδώ και αρκετά χρόνια με την Ρωσική σημαία) Sergey Karjakin ήταν ασφαλώς το πιο ενδιαφέρον που έχουμε δει εδώ και αρκετά χρόνια. Ο τίτλος κρίθηκε στα tie-breaks (25λεπτες παρτίδες), αφού στην κανονική του διάρκεια έληξε ισόπαλο 6-6. Για τον πολύ κόσμο, ήταν «βαρετό», αφού 10 στις 12 παρτίδες έληξαν με ισόπαλη έκβαση, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Απλά οι αντίπαλοι εμφανίστηκαν επιφυλακτικοί, χωρίς να παίρνουν ρίσκα, αφού ένα στραβοπάτημα σε ματς με μικρή διάρκεια, όπως αυτό, μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες.
Ο Carlsen εμφανίστηκε εκτός φόρμας και απέτυχε να αξιοποιήσει πλεονεκτήματα που πριν λίγα χρόνια/μήνες αξιοποιούσε με εξαιρετική άνεση, και βρέθηκε πίσω στο σκορ. Κατάφερε ωστόσο να ισοφαρίσει, και οδήγησε το ματς στις παρτίδες μειωμένου χρόνου, όπου απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι είναι ασυναγώνιστος. Ίσως να αντιμετώπισε το όλο ματς με μία δόση υπεροψίας, που ωστόσο δεν του στοίχισε. Ο Karjakin έπαιξε πολύ καλά, αν και η στρατηγική του επικεντρώθηκε κύρια στο να μην δίνει ευκαιρίες στον αντίπαλο και όχι στο δημιουργικό παιχνίδι. Γενικά θεωρώ ότι η νίκη του Carlsen ήταν δίκαιη.”
Όσον αφορά το σκάκι στην Ελλάδα και τις προοπτικές που έχουν οι Έλληνες σκακιστές, ο κος Φρεντζάς μας είπε:
“Στην Ελλάδα έχουμε βγάλει εδώ και χρόνια μία σειρά από σπουδαία ταλέντα, που ωστόσο δεν έχουν ποτέ φτάσει πολύ ψηλά. Η επαγγελματική ενασχόληση με το σκάκι είναι επίπονη και πολύ χρονοβόρα, δεν αφήνει περιθώρια για κάποια άλλη επαγγελματική δραστηριότητα και στην Ελλάδα εδώ και αρκετό καιρό οι κορυφαίοι παίκτες δεν απολαμβάνουν καν ούτε τα στοιχειώδη οδοιπορικά, αφού η αρμόδια Ομοσπονδία φυτοζωεί, και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τις πολύ μειωμένες κρατικές επιχορηγήσεις, ελάχιστους σπόνσορες (το σκάκι δεν είναι θεαματικό άθλημα, και έτσι δεν προσελκύει σπόνσορες) και… αυτοχρηματοδότηση από την βάση της πυραμίδας, με μορφή παραβόλων και εισφορών για αγωνιστικά δικαιώματα, που έχει προκαλέσει εύλογα πολλή γκρίνια.
Σίγουρα υπάρχουν και σήμερα αρκετά αξιόλογα νέα ταλέντα. Στα αγόρια δύο Κρητικοί, από το Ηράκλειο ο Ανδρέας Κελίρης (Κυπριακής καταγωγής, άλλαξε πρόσφατα Ομοσπονδία), και ο Ρεθυμνιώτης Νικόλας Θεοδώρου. Στα κορίτσια, η διάσημη πια Καβαλιώτισα Σταυρούλα Τσολακίδου (ήδη 3 φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια σε νεανικά πρωταθλήματα, κορίτσι με τεράστιες δυνατότητες) και η Θεσσαλονικιά Αναστασία Αβραμίδου. Με τις συνθήκες που υπάρχουν, θα πρέπει να κουβαλάνε μέσα τους πολλή τρέλα για να ασχοληθούν επαγγελματικά, ώστε να τους καμαρώσουμε κάποια στιγμή στη διεθνή ελίτ!”
Ο κος Φρεντζάς μας μίλησε επίσης για το σκάκι στη Σαντορίνη και για τη φιλοσοφία του Αθλητικού Σκακιστικού Ομίλου Σαντορίνης:
“Ο ΑΣΟ Σαντορίνης είναι ένας ελληνικός σκακιστικός σύλλογος, με ξεκάθαρα ερασιτεχνικό προσανατολισμό, που βασίζει την λειτουργία του στην εθελοντική προσφορά των μελών του. Η αγωνιστική σύνθεσή του γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με Σαντορινιούς σκακιστές, κάτι που θα συνεχισθεί να εφαρμόζεται, ενώ οι οικονομικές εισφορές είναι προαιρετικές- τα μαθήματα σε νέα παιδιά που γίνονται στον χώρο που έχει παραχωρήσει ο ΔΑΠΠΟΣ ήταν, είναι και θα είναι εντελώς δωρεάν, με μοναδικό σκοπό τα νέα παιδιά του νησιού να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το σκάκι. Ασφαλώς δεν αποθαρρύνουμε τα παιδιά να ασχοληθούν σε πιο σοβαρή και μεθοδική βάση με τα σκάκι, αλλά ούτε και τα ενθαρρύνουμε, για τους λόγους που ήδη αναπτύξαμε παραπάνω.
Μέχρι σήμερα έχει διοργανώσει δύο σημαντικές διασυλλογικές διοργανώσεις και έντεκα μαθητικά πρωταθλήματα. Το 2011 ο σύλλογος κατέκτησε το πρωτάθλημα Αιγαίου, και κέρδισε την άνοδό του στην Α’ Εθνική, όπου δεν συμμετείχε, όχι τόσο για οικονομικούς λόγους, αλλά για λόγους αρχών/διαφωνίας με τον «εισπρακτικό» τρόπο που διεξάγεται το πρωτάθλημα Α’ Εθνικής. Και οι συμμετοχές παιδιών από την Σαντορίνη στην τελική φάση του μαθητικού είναι μέχρι σήμερα λιγοστές, για τους ίδιους λόγους.
Συμπερασματικά, είμαστε ένα μικρό σκακιστικό σωματείο και προτιμούμε να παραμείνουμε ένα τέτοιο, από το να αλλοιώσουμε τον χαρακτήρα του σωματείου.”
