Με ιδιαίτερη ανησυχία αναμένουν οι εργαζόμενοι του Γενικού Νοσοκομείου Θήρας να προσδιοριστούν από την ΑΕΜΥ τα κριτήρια με τα οποία θα γίνουν οι μόνιμες προσλήψεις του προσωπικού, μόλις λήξουν οι τρέχουσες διετείς συμβάσεις στις αρχές του καλοκαιριού του 2018.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Θήρας, στην πρόσφατη συνεδρίασή του, τάχθηκε υπέρ της εντοπιότητας, ως ενός από τα κριτήρια για τις προσλήψεις, προτάσσοντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη νησιωτικότητα αλλά και την δυσκολία εξεύρεσης κατοικίας για μη ντόπιο προσωπικό. Την ίδια άποψη συμμερίζεται και έχει εκφράσει εδώ και καιρό ο κ. Μιχάλης Ρούσσος, μέλος του ΔΣ της ΑΕΜΥ.
Οι εργαζόμενοι από την μεριά τους αξιώνουν να αναγνωριστεί ως κριτήριο για τις συμβάσεις αορίστου χρόνου η προϋπηρεσία τους στο νοσοκομείο, καθώς πολλοί από αυτούς (οι μη Σαντορινιοί) έχουν ξεκινήσει να στήνουν τη ζωή τους από το μηδέν στη Σαντορίνη, κάτω από τις γνωστές δύσκολες συνθήκες (στέγαση, κόστος ζωής), και κινδυνεύουν να μείνουν πίσω στην κούρσα των μόνιμων προσλήψεων αν μοριοδοτηθεί περισσότερο η εντοπιότητα.
[adning id="140783"]
Με ανακοίνωσή του, ο Σύλλογος Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Θήρας αναφέρει:
“Τις τελευταίες μέρες πολλά έχουν ακουστεί και άλλα τόσα έχουν υπονοηθεί για τους εργαζόμενους στο Γ.Ν.Θ. Πολλά και άδικα και τελικά το μόνο που μπορούμε να υποθέσουμε είναι ότι λέγονται από ανθρώπους σκοπίμως, γιατί καθώς φαίνεται έχουν τη δική τους ατζέντα! Προς αποκατάσταση της αλήθειας θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε και τη δική μας πλευρά, τη δική μας αλήθεια.
Πριν 1,5 χρόνο οι περισσότεροι, αποφασίσαμε να ανταποκριθούμε σε μια πρόσκληση εξπρές, που έβγαλε η ΑΕΜΥ. Οι περισσότεροι παραιτηθήκαμε από άλλες δουλειές, κάποιοι από Σαντορίνη, κάποιοι από άλλα μέρη, όταν δεν υπήρχε καν Νοσοκομείο! Όταν όλη η Σαντορίνη παρακαλούσε και αγωνιζόταν να στελεχωθεί άμεσα το Νοσοκομείο εν όψη της τουριστικής σεζόν που ερχόταν! Και μπορεί πολλοί ύστερα από 1,5 χρόνο και με τη σιγουριά του ήδη στελεχωμένου Νοσοκομείου που λειτουργεί, να ξεχνούν τη μεγάλη ανασφάλεια και ταλαιπωρία που υφίσταντο μέχρι τότε, αλλά εμείς οφείλουμε να τους την υπενθυμίσουμε. Εν μέρη, χάρη σε εμάς, έναν προς έναν, που υπηρετούμε αυτό το Νοσοκομείο (γιατί υπηρετούμε είναι το σωστό ρήμα!), υπάρχει αυτό το Νοσοκομείο σήμερα. Και αν σας φαίνεται απλό αυτό που κάνουμε τότε, να τονίσουμε ξανά τις δυσκολίες αυτού του εγχειρήματος.
Άλλοι παραιτηθήκαμε από άλλες δουλειές, άλλοι μετακομίσαμε σε άγνωστα και εχθρικά μέρη με υψηλό κόστος επιβίωσης και με τεράστιο πρόβλημα στέγασης. Όλοι στήσαμε ένα Νοσοκομείο από την αρχή, όταν ακόμη και η ύπαρξη στυλό δε θεωρούνταν καν δεδομένο. Όλοι αναγκαστήκαμε να βάλουμε πλάτη καλύπτοντας πόστα και ανάγκες διαφορετικές των σπουδών μας ή αυτών για τα οποία προσληφθήκαμε. Όλοι δουλέψαμε πολύ για να φέρουμε το Νοσοκομείο στο σήμερα κάνοντας υπερπροσπάθεια σε μικρό χρονικό διάστημα (και έχουμε φυσικά αρκετό δρόμο μπροστά μας).
Και για να καταλάβει κανείς ότι αυτά που κάναμε δεν ήταν εύκολα ας αναζητήσει τις λίστες των επιλαχόντων, όπου σε ορισμένες κατηγορίες δεν υφίστανται καν. Γιατί ποιος θα ήθελε να περάσει αυτές τις δυσκολίες χωρίς να έχει τη σιγουριά ότι θα μείνει να απολαύσει τους κόπους του; Πόσο άδικο άλλοι να κοπίασαν και άλλοι να χαίρονται! Πόσο αγνώμονες αυτοί που χρησιμοποιούν κάποιους για να βγάλουν το φίδι από την τρύπα; Πόσο αχάριστοι να μη διστάσουν όχι μόνο να τους διώξουν μακριά, αλλά και να φροντίσουν να τους συκοφαντήσουν και να επηρεάσουν το αίσθημα της κοινής γνώμης κατά τους, υπονοώντας ότι πήραν τη θέση χωρίς προσόντα και χωρίς να το αξίζουν; Αν κάποιος δεν αξίζει θα φανεί στην αξιολόγησή του (αξιολογούμαστε γραπτώς) και από τα παράπονα του κόσμου, τα οποία σας προκαλούμε να τα πείτε αν έχετε! Ωστόσο, όλοι φαίνεται να δίνουν ευχαριστήρια στο Νοσοκομείο και στο προσωπικό του παρ’ όλο που κάποιοι θέλουν αυτό να αλλάξει και να αντικατασταθεί από άλλο ικανότερο που έχει αδικηθεί, που μένει στις Κυκλάδες και στην άγονη γραμμή (είχαμε άραγε υποψήφιο από τη Δονούσα;), που έχει «ανάγκη» (μπορούν οι ατομικές «ανάγκες» του καθενός να αξιολογηθούν ως κριτήριο πρόσληψης ή να συγκριθούν μεταξύ τους; Και ποιος θα τις αξιολογήσει;)
Και μιας και αναφερθήκαμε σε «ικανούς» υπαλλήλους, από πότε η εργασιακή εμπειρία στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο δεν αποτελούσε προσόν για τον εργαζόμενο, δεν θα έπρεπε να μοριοδοτείται και παραπέμπει σε «φωτογραφικό διαγωνισμό»; Δηλαδή, ο επιχειρηματίας στην ιδιωτική επιχείρηση, δεν θα προτιμήσει υπάλληλο με εμπειρία στο ίδιο πόστο, ή τον παλιό του υπάλληλο έναντι ενός καινούριου; Εμείς πιστεύουμε ότι αν δεν μοριοδοτηθεί η προϋπηρεσία μας στο ΓΝΘ αυτό θα παραπέμπει σε «φωτογραφικό διαγωνισμό» προς προσέλκυση νέων ψηφοφόρων το δίχως άλλο.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί, ότι αυτή τη στιγμή στο νοσοκομείο εργάζονται 43 Σαντορινοί από τους 110 που προσέλαβε η ΑΕΜΥ ΑΕ και η συνεργασία μας είναι άψογη. Σταματήστε να προσπαθείτε, από την πρώτη κιόλας μέρα, να μας διαχωρίζετε σε ομάδες, βάζοντας λόγια μεταξύ μας και πάρτε το χαμπάρι, όλοι μαζί συνεργαζόμαστε και είμαστε μια ενωμένη γροθιά.
Το παιχνίδι της προπαγάνδας που παίζεται εις βάρος μας θα έχει αντίκτυπο όχι μόνο σε εμάς αλλά και στον κόσμο της Σαντορίνης που έχει ανάγκη το Νοσοκομείο. Το αίσθημα της ανασφάλειας και της αδικίας που μας διακατέχει αυτήν την περίοδο, μόνο τροχοπέδη θα μπορούσε να είναι στην καθημερινή προσπάθεια που κάνει το νοσοκομείο να προσφέρει συνεχώς ανωτέρου επιπέδου υπηρεσίες. Ασχολούμαστε τόσο καιρό με πολύ «μικρά», αλλά τελικά πολύ ουσιαστικά πράγματα για τους εργαζόμενους αντί να αφιερώσουμε όλον μας τον εαυτό απερίσπαστα σε αυτό που γνωρίζουμε αλλά κι έχουμε χρέος να κάνουμε καλύτερα: τη δουλειά μας στο ΓΝΘ.
Ελπίζουμε ο κόσμος να σταθεί τελικά στο πλευρό μας και να μην γίνει έρμαιο πολιτικών παιχνιδιών και συμφερόντων.”
[adning id="140783"]
